Met een slang

Van Eppingen naar Kirchheim am Neckar, 30 kilometer. 48530 Stappen.

Er wordt mee geadverteerd: de camping ligt in de Duitse Toscane.

Nu ontging ons dat gistermiddag vanwege de regen maar vanmorgen kon ik de vergelijking wel zien.

In ieder geval hebben we heerlijk geslapen vannacht en gingen we uitgerust om zeven uur op pad.

We merken inmiddels wel dat het later licht wordt en dat er een nazomergeur te bespeuren is. Nog ever so slightly, maar toch.

De heuvels lagen te stomen.

En op het gras glinsterde de druppels als diamanten.

Het landschap vind ik prachtig. Wat romantisch en lieflijk misschien maar de bomen maken het mijn landschap.

We komen ook door dorpjes en stadjes. Om dat te laten zien: het dorpsplein van Eppingen.

Wat ons opvalt zijn de vele muurschilderingen. Heel vaak van het beroep van de huiseigenaar of een bijbelse voorstelling maar ook ‘gewoon voor de leuk schilderingen’.

Van de heuvels zijn we naar de lage bergen gegaan. Dat werd zweten maar de uitzichten zijn dan de beloning.

De 88 Tempelroute in Japan die we in 2016 liepen werd opgedeeld in vier stadia op weg naar verlichting.

De eerste was die van spirituele ontwaking. Verbazing, verwondering, ontdekken van het nieuwe.

De tweede is die van ascetische training. Verbazing en verwondering verworden tot dagelijkse dingen. Het wordt lichamelijk zwaarder en doorzetting is vereist.

De derde is verlichting te krijgen

De vierde is het Nirwana bereiken.

Het is duidelijk dat we in de ascetische training zijn aangekomen. Ook hier ontstaat sleur ondanks de meest bijzondere ervaringen die we hebben. Of denken we als we in de hitte of door regen lopen te sjokken: waarom sleuren we toch een 11 kilo zware rugzak door half Europa? Soms staat zelfs het vertrouwen op de tocht en dan verlangen we terug naar de Vleeschpotten van Egypte. Lees: landerig hangen in de schaduw van de Acacia bij Los Zuecos (Ook niets mis mee trouwens).

Gelukkig weten we na de verschillende pelgrimstochten dat deze gedachten steeds opnieuw terugkeren en eigenlijk niets betekenen. Het zijn slechts gedachten en het is aan ons om de gedachten ‘zuiver’ te houden en ze geen waarde toe te kennen.

Met het arriveren in bergachtig gebied zijn de vergezichten voor ons als plattelandsgewende Noord-Hollandse mannen prachtig.

Hier spraken we een intentie uit voor een vrouw dat haar lichamelijke conditie zo stabiel blijft als het nu is.

Gerestaureerde rustplaats voor druivenpluksters. Heerlijk onder een boom.

Met Maps kom je echt langs leuke plekjes. Hier lopen we in een stadje langs een rijtje volkstuintjes (Henk, dank voor je reactie en we gaan de instellingen verkennen).

En over dit soort graspaden dwars door de velden. Vooruit.

Achteruit.

En dan vragen we water aan een boerin die druiven aan het snoeien is.

Geen probleem.

En van het een komt dan het ander en ..... we kunnen onze tent opzetten in de wei.

De tent staat, de was hangt aan de lijn en wij gaan het dorp in voor wat boodschappen.

Als we de weg aflopen zien we een bord van de boerderij waar onze tent staat.

Helemaal goed: een biologische boerderij.

Wel moeten we ons wassen met koud water uit een slang in de paardenstal maar dat komt de kampeer ervaring ten goede en zitten er hier twee gelukkige en dankbare pelgrims .

Met groeten Ton