God heeft geen zweetvoeten

Anders hadden we ze vandaag wel geroken.

Van Heiterwang naar Nassereith, 19 kilometer. 41055 Stappen.

Ik zou van de bergen kunnen houden als ik er niet overheen zou hoeven te gaan. Wilden ze mij vandaag een lesje leren?

Het is zó wat we niet willen.

Schreef ik vorige week nog dat ‘I will follow him’, maar dat ik vandaag bijstel tot ‘maar niet meer blindelings’.

Zeg? Ben je wakker?

Nee nu wel.

Het is twee uur en de tent is nog droog.

Das mooi.

Maar het gaat wel waaien. Zullen we in het boothuis gaan liggen?

Ga eerst maar eens kijken op buienradar.

Het gaat om 8 uur regenen.

Nou, dan gaan we er om 6 uur uit en is de tent nog steeds droog.

Maar ik lig niet rustig meer en ik zie weerlicht.

Zucht, kom niet aan mijn slaap denk ik dan.

Maar Rick ging eerst in het boothuis kijken, dat was op slot.

Ja, dat had ik dan ook met de receptioniste moeten regelen, zei hij.

Anyway. We pakten de spullen in en gingen in de doucheruimte liggen en na een minuut of tien barste het onweer en de regen los. 

Tja, toen was ik ook wel blij.

Om half zeven wakker toen de eerste mannen kwamen voor de douches. Alles ingepakt en nog even langs de camper van Ans en Gerie maar die waren nog in diepe rust.

Het spetterde licht dus de poncho’s moesten aan.

En dan is Rick helemaal blij bij het zien van de eerste sneeuw.

Ja, zei het meisje dat bij de bushalte stond te wachten’ het is niet ieder jaar dat er nog zo lang sneeuw ligt maar afgelopen winter was er wel heel veel gevallen’.

En dan begint de klim naar de Fernpas wel heel mooi en lieflijk.

Maar na twee uur wandelen wordt wel duidelijk dat er iets niet klopt. We blijven maar klimmen terwijl de bordjes keurig ‘Fernpas’ aangeven. 

We zitten toch inmiddels al veel hoger dan die stomme pas? Zei ik.

Ja dat lijkt me ook.

En op een gegeven moment zien we het het vlakke land van Duitsland.

Nu kan ik niet zeggen dat ik heb gemopperd want de goede conditie maakte een soepele stijging mogelijk, maar het begon steeds meer op bergbeklimmen te lijken. Met de milde hoogtevrees die ik heb moest ik alle zeilen bijzetten om het niet op te geven want was het soms zeer steil en er leek maar geen einde te komen. Dan zijn grapjes de enige remedie. We zitten zo hoog dat als God zweetvoeten zou hebben ik ze zou hebben geroken.

Wist jij dat we de Mount Everest over moesten?

Maps.me geeft wel duidelijk de route aan maar op een gegeven moment twijfelden we daar beiden aan, want we zagen gewoon geen doorgang.

En dan is onduidelijkheid vervelend.

Uiteindelijk kwam die toch en stonden we op 1942 meter terwijl die stomme Fernpas maar meter 1212 meter hoog is. Dat is raar.

Op de pas liepen we we wat meer op vlak terrein en zag ik deze zwarte salamander. Die durfde ik daar ook wel te fotograferen met de wat meer egale ondergrond.

Aan de andere kant van de pas duizelde de diepte waar we vanaf moesten. 

En het was vreselijk voor me. Klipgeit Rick had er zelfs moeite mee. Maar aan alles komt een eind.

En na een uur werd het allemaal weer wat normaler. Kwamen we langs deze waterval en zag ik deze mooie paarse bloem.

Vervolgens liepen we langs een Almhut waar we even een op het bankje wilden zitten voor ons broodje.

Hoorden we hondengeblaf en kwam Gephart naar buiten.

Nee, hoor de beklimming die jullie deden was niet zwaar, die is heel mooi. En ja, het is heel normaal om via deze berg naar de Fernpas te gaan.

Volgens mij had hij een bijzonder soort humor, maar we konden lekker binnen ons broodje eten bij de warme kachel.

Hij was gepensioneerd en deed al tien jaar lang vier maanden op de koeien passen op deze alm.

Hij is 73 en loopt elke week een of twee keer naar Nassereith voor boodschappen!

Dank Gephart voor de gastvrijheid.

Dit is het uitzicht van af zijn balkon.

En hij duidde ook meteen even waar we langs kwamen. Die puimvlakte vond ik het lastigst.

Vanaf Gephart was dit nog de afdaling. 

Op de wat vlakkere delen van de afdaling zag ik de prachtigste minituintjes. Deze is op een stronk van een oude omgevallen boom.

O we zijn er nu bijna zeker?

Nee het duurde nog minstens twee uur en nog 500 meter afdalen naar de camping.

 Het laatste stukje liepen we langs een zeer lieflijke weg met een paar prachtig gekleurde meertjes.

En de koeien liepen met ons mee. Wij naar de camping, zij naar de stal.

Inmiddels staat de tent, regent en onweert het als een gek, zitten we in het gastenverblijf brood met kaas en studentenhaver naar binnen te schrokken.

We liepen vandaag 10 uur, maakten 1050 meters omhoog en 1200 meters naar beneden.

Het was al met al een bijzondere dag. Hebben we genoten? Bij tijd en wijle. Maar voor beiden geldt dat we dit soort wandelingen niet op onze lijst met liefhebberijen hebben staan.

Maps.me maakt geen fouten het vraagt dus meer tijd en voorbereiding om de route te bepalen.

Met groeten Ton