Appels, appels, appels en wat kregen we?

Van Sluderno naar Goldrano, 25 kilometer. 36457 Stappen.

Een van de geneugtes des kampeerders is ondervonden: snurken. Mijn hemel, wat ging de buurman in zijn tipi-tent tekeer. Nou was het wel duidelijk dat hij naar de Ridderspelen was geweest en met enigszins dubbele tong sprak toen hij bij de tent arriveerde. Ergo, we sliepen onrustig.

Vaste tijd wakker en na het afhandelen van de dagelijkse zaken om zeven uur de weg op.

O, die heb ik gisteren helemaal niet gezien, riep Rick uit nadat hij de sneeuw op de berg zag.

Nee dat klopt. Hij zat in de bewolking net als over een half uurtje, denk ik.

We zagen ze gisteren al: appelbomen. Vandaag ook.

Bij het het eerste dorpje dat we doorliepen was er een stationnetje met een open bar.

Tijd voor choco en koffie riep Rick.

Ik zeg dan nooit, nou niet hoor.

Leuk gesprek met de dame achter de counter. 

Jullie zijn pelgrims hé.

Ja, we gaan naar Rome.

Ik liep vorig jaar een week naar Assisi.

Meteen een klik.

Bij het afrekenen zei ze dat de drankjes en de croissants een geschenk waren.

Dank je wel en kunnen we dan nog een intentie uitspreken voor je?

En weg was ze. Ze huilde, zagen we. Rick achter haar aan en ja, ze had van alles te vragen en of we in Rome een intentie willen uitspreken zodat het met haar zoon weer goed komt.

Daarna liepen we een stuk lichter verder.

Dank aardige bardame.

Dat had ook te maken met gisteren.

We stonden op een dure camping en nadat we dat hadden gezegd, zei de receptioniste dat het dan ook een viersterren camping was.

Maar we zijn pelgrims en gebruiken slechts water een een campingplaats.We kregen 10% pelgrimskorting en betaalden € 42,50.

Maar wat bleek later. We hadden voor € 15 kunnen staan. We zouden dan geen gebruik kunnen maken van de faciliteiten zoals zwembad, relaxruimtes en douches. Uiteraard wel van toiletten en water. 

We vonden het jammer dat de receptioniste dat niet had gezegd en dat kleurde onze eerste Italië dag wel wat.

We zagen ook bergen, weerspiegeld in het water van een poel naast de rivier.

In een dorp een leuk kleurig terras.

En we zagen appelbomen. Gelukkig hadden we hier ook nog uitzicht.

Want meestal waren de bomen zo hoog dat je slechts de hoge bergen zag.

Ook zagen we appelbomen en wielrenners. Beiden zijn overal.

Langs de spoorlijn stonden appelbomen.

En we zagen ook appelbomen die onder een net stonden.

De appelbomen zijn geënt en ontwikkelen door de jaren heen op de ent een dikke knol.

We vroegen water aan een familie die buiten stond te praten.

Natuurlijk, en de oma ging de fles vullen. We dankten haar en gingen vervolgens weer op weg.

Hoorde ik na een halve minuut roepen. Kwam de dame achter ons aan en gaf ons een paar heerlijk zoete......... peren.

Dank oma.

Na 25 kilometer hadden we er beiden genoeg van en toen we een bordje zagen van een camping besloten we er meteen maar de brui aan te geven en op de camping te gaan staan.

Met zwembad en gratis douches. Helemaal blij ook al regende het twintig minuten later uit de donkere wolken.

Gelukkig maar een lichte bui en inmiddels schijnt de zon al weer, is de was gedaan en zit die in de droger.

Wat kan een pelgrim zich nog meer wensen?

Een pizza misschien?

Morgen maar weer eens naar de LIDL voor het ontbijt. Die zit ergens drie kilometer verderop. Net te doen.

Dank voor alle leuke reacties. Ook al beantwoord ik ze niet, ze zijn gelezen, opgeslagen in het brein en op de I-pad waar ik ze gisteren voor een groot deel weer heb teruggelezen. 

Ook is er weer ruimte voor het uitspreken van intenties. Laat via ‘reacties’ onder het blog maar een intentie achter. Alleen ik kan die lezen. Later zullen we die dan ergens onderweg uitspreken en zal ik op het blog vermelden welke we die dag hebben uitgesproken.

Met groeten Ton.