We reizen met zijn vieren

Van Andernach naar Lahnstein, 26 kilometer. 39507 Stappen.

Of er zoiets is als een officiele route naar Rome?

Er is een beschreven route vanuit Canterbury. Bisschop Siegeric ging in 990 naar Rome en heeft die route opgetekend. Vanuit Engeland, het Kanaal over, via Frankrijk naar Reims en de Bernhardpas over naar Italië. De via Francigena of de weg der Franken.

Maar het spreekwoord zegt dat er vele wegen naar Rome leiden. Door Europa lopen een oostelijke-, een midden- en een westelijke route. Wij lopen een deel van de oostelijke route maar de aansluiting daarop bedenk jezelf. En er lopen honderden beschreven routes en wandelpaden door Europa waar ook wij soms stukjes van meepikken omdat die mooi zijn of hoge bergen vermijden of gewoon omdat het makkelijk is om een boekje bij de hand te hebben.

In grote lijnen volgen we de Rijn, daarna nemen we in Oostenrijk de Reschenpas en wandelen via de Povlakte naar Padua vervolgens naar Assisi en einddoel Rome.

Dit is ook de reden dat we tot nu toe ook geen andere pelgrims tegenkomen. Waarschijnlijk pas in Oostenrijk of Italië als de verschillende aanloop routes wat meer bij elkaar komen.

We, Rick want die doet het kaart-, plan- en uitstippelwerk, gebruiken Googlemaps en vragen ook regelmatig aan de plaatselijke bevolking naar leuke weggetjes.

Gisteravond na het maken van het blog kreeg ik de geheugenkaart van het fototoestel niet meer in de camera. Oei, das niet fijn want hoe maak ik dan foto’s? Met de Ipad dan maar. Dat is nogal ongemakkelijk omdat ik die dan steeds uit de rugzak moet halen. Gelukkig zouden we door Koblenz komen en daar is vast een fotowinkel.

Anyway.

Het was heerlijk koel vanmorgen en gingen er als een speer vandoor nadat we wederom een ontbijt op het parkeerterrein van de LIDL hadden gescoord.

Na twee uur een stop en een foto van de Weisturm in Weisturm.

We liepen later ook nog een stukje verkeerd. Dat heeft altijd voordelen en nadelen. Voordeel was dat we door een kersenboomhaard liepen met hele lekkere kersen. 

Het nadeel was dat we moesten klimmen en dat een gesp van mijn nieuwe sandaal afbrak.

Ik wil schizofrenie beslist niet belachelijk maken want het is een serieuze aandoening maar ook ik ben nooit alleen.

Naast Rick is er ook nog Dominee Gremdaat en Malle Pietje die met me meegaan.

En dat biedt voordelen, zeker Malle P komt vaak goed van pas.  

Wat is er vroeg Rick toen ik de Schepper hartgrondig aanriep omdat mijn sandaal uitvloog.

Er is een gesp stuk.

Jee dat is nou ook wat. Hoe nu verder? En dat met nieuwe je nieuwe schoenen.

En terwijl ik mijn rugzak afzwaaide zei ik alleen: Malle Piet is gelukkig ook mee.

Tijdens de Nijmeegse vond Piet een paar Tyraps en nam die mee en die kwamen nu goed van pas.

Dus rommelde ik wat in de rugzak en diepte een Tyrap op en maakte daarmee een gesp.

Omdat we nog steeds maar een km of 25 per dag doen is er tijd genoeg om te rusten. Dat bekent wel dat we er toch bijna een hele dag over doen om het einddoel te bereiken.

Dus zaten we een tijdje aan de Moezel voordat we Koblenz in liepen.

En we op zoek gingen naar een fotowinkel.

Dat dat niet helemaal vlekkeloos zou gaan kan je aan de naam van de winkel aflezen.

De man achter de toonbank luisterde naar wat we te zeggen hadden over het toestel.

Hij pakt het van mij aan., drukte de kaart er in en zei: die camera is dood.

Maar is dat niet snel voor vier jaar?

Hij ziet er anders veel ouder uit trouwens. Ik heb een nieuwe voor u vanaf € 150.

Die verkoopt ie maar aan een ander maar niet aan mij!

Dus liepen we naar een Expert winkel en kochten daar een nieuw toestel want ook de expert medewerker dacht dat een eventuele reparatie duurder zou zijn dan een nieuwe (maar was beslist meer in service!).

De eerste foto maakte ik op een terras in Lahnstein van een huisje op de andere oever.

Inmiddels zijn we welkom geheten en volledig geïnstalleerd in een gebouwtje  van de kerk. Hebben we dönnerkebab op en buiken we uit.

Met groeten Ton