In het nieuws

 Van Nijmegen via Arnhem naar Nijmegen, 40 kilometer. 53159 Stappen.

We hoorden het vaker vandaag van wandelaars: ik heb wat onrustig geslapen.

Nou, ook in de herberg was dat het geval. Een beetje wennen aan het gekraak van de luchtbedden en het geknisper van al de synthetische materialen. Ook een beetje nerveus voor de wandeling natuurlijk want zal al dat gehobbel van Den Helder naar Nijmegen niet té veel zijn?

Vanmorgen om tien voor zes door de poortjes en waren we op weg. Het was eigenlijk gewoon wat te koel voor de wandelaar dus velen liepen met een jas of fleece de eerste kilometers. 

Maar toen ik deze dame om half negen op de foto zette waren de meeste armen weer onbedekt.

En wat wordt er toch veel met die slimme telefoons gelopen. In het half uur dat ik ongeveer naast haar liep heeft ze op paar minuten na op het scherm getuurd. Uiteraard net niet toen ik de foto nam.

We zijn vorig jaar getipt door marinier Henk dat de commandohut ook door burgers gebruik kan worden. Dus gingen we ervoor: kadet met rookworst en tomatensoep. 

Wel een donatie in de pot a.u.b.

Dat jullie dat nou leuk vinden om in de file te lopen. Ja dat vinden we leuk en eigenlijk valt dat file lopen heel erg mee. Als je voor of achter je kijkt is het een dichte dikke sliert met mensen maar als je een foto neemt is te zien dat je helemaal niet zo dicht op elkaar loopt. Op sommige stuken wel zoals in dorpjes of op een smallere weg.

En 44 duizend wandelaars is veel.

Het bleef de hele dag perfect wandelweer en niemand klaagde over de warmte. Ook was er geen waterdrink stress om over waterpistool gevechten maar niet te spreken. Het bleef kurkdroog. Nu had ik in Den Helder al besloten geen waterpistool mee te nemen om de rugzak zo licht en leeg mogelijk te houden. 

De eerste dag zit er op. We waren om half drie binnen. Maar........er broeit wat aan het scheenbeen waar ik niet helemaal gerust op ben. Ik heb die klacht eerder gehad maar altijd tijdens een pelgrimstocht waar je het tempo en aantal kilometers zelf in de hand hebt. Tijdens de Nijmeegse heb ik daar minder over te zeggen ook al zouden we wat langzamer kunnen gaan.

Nu heb ik nog helemaal niets gezegd over de lichamelijke conditie toch hebben we beiden een blaar onder een nageltje maar hebben er geen hinder van dus daar klagen we niet over. 

Wel is er een ander gevoel bij deze vierdaagse. Waar die normaal een hoogtepunt in het jaar is valt die nu gewoon in een lange wandeling naar Rome. We doen hem er ff tussendoor zo gezegd.

En dan is er weer de ouderwetse pelgrimswas. In Japan hoefde dat niet want overal waren openbare wasmachines of wasserettes. Heerlijk voor de gemakzuchtige pelgrim. In Nederland is die service er niet dus de eerste handwas is een feit.

En ik maakte voor twee dagen een bonenschotel. Echt pelgrimseten. Maar eenvoudig te maken (zakje gesneden groenten, blik bonen en gekruid gehakt) lekker en voedzaam.



Met groeten Ton

P.s. Vanuit Australië kreeg ik een foto opgestuurd door een oud Nijmegenaar die nog steeds De Gelderlander leest.

Vooraan, links van het midden, 

Dank Jan.