De heb

Valkuilen.

Laatst las ik een blog over consuminderen. De dame in kwestie kocht haar spullen bij de kringloopwinkel maar betrapte zich er na een aantal maanden op dat ze, omdat het zo goedkoop was en het tenslotte kringloopspul was, eigenlijk meer kocht dan vóór dat ze ging consuminderen.

Bij mij doet zich ongeveer hetzelfde voor. Alles waarvan ik maar enigszins denk dat ik het kan gebruiken neem ik uit de containers mee naar huis. Maar inmiddels heb ik zoveel plantpotten, bakken, stukken zeildoek, zaaibakjes dat ik er in omkom. Dus een niet veelvoorkomende actie: ik bracht overtollig spul naar de containers. Nog wel wat aarzelend. Mijn nieuwe vriend Driss maakte ik blij met oud ijzer en, ook gevonden, gereedschap.

Zeg Rick?

Ja.

Ik ruim wat troep op. Wil jij nog wat met dat zonnescherm doen?

Vorig jaar vroeg Rick me uit te kijken naar zo’n sunscreen voor in de auto zodat de stoelen niet zo heet zouden worden in de zon.

En na een week: een goed sunscreen. Helemaal blij maar......waarschijnlijk was het meer ‘de heb’. We hebben hem maar een keer gebruikt en stond sindsdien werkloos in de kast.

Ook hier was Driss blij mee.

Tja, waar ga ik de zaailingen zetten nu er een nieuw ‘net’ stukje tuin bijkomt? Was best nog lastig want waar is voldoende schaduw en luwte op een plaats waar ik er ook nog redelijk makkelijk bij kan, er aansluiting op het watersysteem mogelijk is en ruim genoeg voor 40 potten?

Zoek, dit is te klein, kijk, dit is teveel in de zon. Nog een rondje door de tuin. Dit misschien? Te klein, teveel wind en in het zicht.

Zoek, kijk, niks. Misschien dan toch maar op de oude plek ook al is die opgeknapt.

De oplossing vond ik pas nadat ik er aan dacht het ook mogelijk was om TWEE plekken te maken die elk de helft van de potten zou kunnen bevatten.

Helemaal tevreden en dan is het werk binnen een half uurtje klaar.

Dan verder met het grind.

En dat was ook zo gedaan. Tevreden met het resultaat.

Ronde lijnen in de tuin zijn het meest natuurlijk maar als je ze als mens zelf maakt is er eigenlijk maar een probleem: daar waar twee ronde lijnen elkaar tegenkomen ontstaat er een lelijke punt. Op de foto hier boven is dat de punt rechts bij de overgang.



De meest gebruikte oplossing is om zo’n punt wat te camoufleren met planten maar dat wordt pas volgend jaar.

De rest van de dag ruimde ik de tuin zoveel mogelijk op.

Morgen krijgen we mensen op visite die mij kennen van Dekselsedingen. Twee weken geleden liepen we in Cómpeta en daar werden we herkend. Vervolgens kreeg ik een reactie op het blog en dat resulteerde in een lunchafspraak in De Klompen.

Als besluit van de dag een mooie zonsondergang.

Met groeten Ton