Kop in het zand

Het grijze blad van de olijfboom schitterde als zilver in de zon.

 

Een witte deken bedekte de Mediterranee terwijl De Klompen in de zon lagen.



Maar toen hadden we het idyllische wel gehad gisteren.

Wat loopt het toilet langzaam door, zei Rick toen hij de kamer binnen kwam. Ik nam het ter kennisgeving aan waarna het leven gewoon door ging want ik heb dan niet meteen zin om me daar in te storten. Liever werkte ik de afgezaagde dennentakken weg. Heerlijk om de kop nog even in het zand te steken ook al knaagt er iets.

De kleinste takjes met de naalden knipte ik van de takken af en de wat dikkere kale takjes knipte ik in korte stukjes en legde die als mulch in een border. De dikke takken zaagde ik op lengte voor in de kachel. Kijk daar kan een mens heel tevreden over zijn.

Toen ik iets later de takkenschaar en zaag wilde opruimen zag ik nattigheid op het oprijpad. Oei, nu is er geen ontkomen meer aan, uit de afvoerput stroomde een dun straaltje water en dat kan alleen maar betekenen dat de afvoerpijp naar de septictank verstopt zit.

Put open. Staat tot de rand vol. Ik heb geen zin in vuile handen dus pak ik een schoffel en een slang en wroet net zolang tot de slang in de afvoerpijp zit. Maar na een meter of vijf zit er een verstopping die van geen wijken wilde weten.

Tja. Zaterdagmiddag een uur of vier. Op die tijd komt er niemand meer de berg op om een vies klusje te doen. Wel zegde Eduardo, onze Spaanse loodgieter, toe om vandaag langs te komen. Kijk daar hebben we wat aan. 

Maar Malle Pietje is niet voor een gat te vangen. Die legde een hevel aan om het meeste water uit de put weg te laten lopen. Dat werkte wonderlijk goed en zo konden we toch kort douchen en wat water gebruiken tijdens het koken en afwassen.

Voor een plasje en meer is er, wat lager in de tuin, een mooie zilverglinsterende struik die voldoende privacy biedt en volgend jaar waarschijnlijk een vracht aan olijven oplevert.

Vanmiddag kwam Eduardo en met een half uurtje was het probleem opgelost.

Met groeten Ton