Likken

Afgelopen zomer kwam het er niet van. 

Zo gauw je bent gestopt met werken zit de agenda voller dan ooit tevoren.

Nu ben ik daar inmiddels aan gewend maar Rick en een vriendin lopen daar nog wel tegenaan.

Dus werd de wandeling op voormalig eiland Wieringen enkele malen uitgesteld tot vandaag en omdat we ook nog ergens zouden eten, spraken we af rond 15.00 uur.

Dan begint het eigenlijk al weer kouder te worden maar het licht. Het licht wordt steeds mooier. En voor mij nieuw: de verstilling van de dag te ervaren. Misschien ook wel meteen het einde van het zichtbaar actieve natuurlijke groeiseizoen.

Ik zag tijdens deze  zeer langzame wandeling over het eiland voor de eerste keer de perfecte tegenhanger van ‘de belofte van de dag’ die ik ‘s morgens vroeg vaak ervaar.

Anyway. Stevige koeien in de wei.



Mooi silhouet en een prachtige reflectie van het laatste stukje heldere lucht.

De zichtbare belofte van lammetjes......

Het Amstelmeer.

Tussen de bomen door is de Nicolaaskerk zichtbaar.



 Het rood van de boei spring in het oog. 



En dan is het half vijf, de zon gaat onder.

Wij wandelen dan nog even verder, komen langs het huis van Ingenieur Lely en eten daarna een patatje pindasaus met een bamischijf in De Bonkte Hongd.

Bij de bushalte bleek dat we te laat waren voor de bus van 18.27. Maar met alle mazzel van de wereld had de bus vertraging en stapten we om 18.29 in de bus.

Dat bleek ook de de laatste mazzel van de dag want ‘s avonds, tijdens de vergadering van de VVE, is besloten dat de verhuur van ons appartement wordt verboden.

Dat is voor mij wel een wondje om aan te likken.

Met groeten Ton