Anders zien ze de rimpels in je nek

En voor jaren geldt dat precies zo.

Zestig. Ik ben er blij mee. Mijn oudste twee broers haalden het niet. Zeuren over oud worden doe ik daarom niet. Uh, nou ja, nauwelijks.

Gelukkig heb ik nog een oudere broer en een jongere zus en die waren gisteren de eerste gasten.

Wel ff een foto hoor als je die taart aansnijdt. Met een laatste aanwijzing van broer, het blijft tenslotte een oudere broer, maakte Rick een foto.



En nu nog even in de camera kijken.

Om nog eens te benadrukken kreeg mijn privé gebakje twee kaarsjes.

Kin omhoog, adviseerde zus, anders zien ze de rimpels in je nek.

Weet niet of het resultaat beter is? Heb nu een paar gigantische neusgaten.

Er is gezongen voor me, ik werd gezoend, kreeg een berg leuke en lekkere kado’s want dat ik een snoeper ben weet iedereen, gedichten, wijn en een stekker om de foto’s van mijn camera op de Ipad te krijgen. Dat laatste is alvast voor de pelgrimage naar Rome. 

Het werd een genoeglijke dag.

Tja en dan sla ik graag mijn ontbijtje met fruit een keer over om nog een overgebleven stukje taart op te peuzelen.

Nou ja, dat loop ik er zo direct wel weer af in de Hortus.

Met groeten Ton

Het is duidelijk dat de ramen gelapt moeten worden

Nou ja, ik kon het niet laten om toch nog maar een foto van de zonsopgang te maken.

Zo gaan we hem aankomende maanden niet meer zien.

Zo’n laatste dag in De Klompen is er altijd een van opruimen, kuisen en ja: toch nog maar weer een controleren of het watersysteem naar behoren functioneert.

En dan zijn er steevast wel een paar slangetjes waar ik nog wat aan kan klooien.

Bij deze struik zat het slangetje verstopt. 



Nadat ik de kalk uit de slang had gepeuterd probeerde ik die weer netje onder de mulch te leggen. Dus mulch aan de kant. Zie ik daar nieuwe prachtig witte wortels. En naar mijn idee zien die wortels er dikker uit dan de oudere bruine wortels. Zou dat ook door de lekkere laag vochtige mulch komen?

Ik hoop het want de struik kan wel een groeiboost gebruiken.

De vlucht naar Nederland ging zeer voorspoedig en ook de treinreis naar Den Helder verliep zonder vertraging.

De overgang van Spanje naar Nederland is best groot en het verbaasd ons altijd dat we zo snel weer ‘geland’ zijn. 

Zo ontbeten we in plaats van fruit, havermout als ontbijt. Dronken we gluhwein. Snoepten we vanmiddag HEMA tompoucen en aten we vanavond snert.

Tja, when in Rome do as the Romans.

Gisteravond repeteerden we met Zinco want het concert van 9 december nadert met rasse schreden en voor morgen staat de Hortus op het programma.

Tussendoor tref ik voorbereidingen voor het grote feest van vrijdag.



Tja, een balkon kan de Spaanse tuin niet vervangen maar met een zakje pinda’s haal je de natuur wel dichterbij. Mussen zijn inmiddels ook zeer behendige pinda snoepers geworden.

Toch doe ik het eigenlijk voor de mezen. 

Huh, dit riekt gewoon naar discriminatie. Zijn mezen beter dan mussen? 

En dan heb ik het nog niet eens over kraaien en kauwen.

Anyway: we zijn weer helemaal thuis.

Met groeten Ton

Debacle

Nee, de schoorsteen mannen hebben we niet meer teruggezien. 

Nadat ze het gat in de muur hadden dichtgestopt met een prop en naar huis gingen om daags daarna terug te komen plakte ik het toch nog maar extra af met plastic en duckttape. De voorspellingen gaven voor donderdag een berg regen en wind en ik wil liever geen water langs mijn binnenmuur.

Maar omdat we geen werkers meer zagen hebben we besloten om de werkzaamheden uit te stellen tot januari en in de tussentijd maar op zoek te gaan naar een wat betrouwbaarder bedrijf.

Ik purde het gat dicht en dat is goed gelukt want zelfs met de wind en regen van zaterdag bleef het lekker droog binnen.

Zo werd de laatste week hier er een met een beetje een rommelig randje. Drie dagen regen met telkens tussendoor een droge dag en een doorkruist schoorsteen plan.Wel hebben we geleerd dat als we iets willen laten doen het niet op de laatste week moeten laten aankomen. Nu zit dat meer in mij dan in Rick. Ik zie er namelijk tegenop als er iets moet gebeuren.

Eigenlijk is het wel goed om de laatste dagen wat minder mooi weer te hebben: zo is de overgang morgen niet zo groot. Ook al is onze er ervaring dat met een dag we weer gewend zijn aan het Hollandse weer.

Een mooi gekleurde zonsondergang zat er niet in maar het uitzicht zullen we missen.

Met groeten Ton

Mannen

Op zich niet zo vreemd dat de werklui vandaag lieten afweten. Het regende tenslotte. Trouwens het regende zo erg dat zelfs ik niet naar buiten ging. Maar dat had meer met Rick te maken want die wilde niet dat ik met knetterend onweer in halve rivieren stond te knoeien om de doorstroming te bevorderen.

Want wat ging het af en toe te keer.

Anyway: de mannen. Het ging niet helemaal goed met de installatie van de schoorsteenpijp. Het gat werd keurig gemaakt, manchet er in en toen de binnenpijp. Oei, het past totaal niet. Is de manchet niet in een hoek van 45 graden gemaakt waardoor de bochten niet aan de binnenpijp passen.

En nu? We komen morgen terug om te overleggen. Maar vandaag dus niets gezien. 

Dat is het voordeel van op een berg wonen: je ziet al van verre wat er aankomt.



Maar ook dat na regen altijd weer zonneschijn komt.

Het weerfenomeen waar Spanje nu mee heeft te maken heet Gota fría, de koude druppel. Officieel heet het DANA. (Depresión Aislada de Niveles Altos)

Koude lucht uit het noorden die tegen warme vochtige lucht botst. En dat geeft veel regen en dus zelfs wat hagel. 

.

De wolken op zijn tijd beangstigend donker.

Is het dat we zo hoog zitten en veel wind vangen? Of zijn het de overweldigende hoeveelheden water die via de weg naar beneden komen, of de kans op  aardverschuivingen bij veel regen, of dat de raamkozijnen altijd lekken bij wind en regen? Maar altijd zijn we onrustig met dit soort weer. Het lijkt extremer dan in Nederland en de infrastructuur is wat minder op orde. En dan draagt een gat in de muur, afgeplakt met duckttape, ook niet direct bij aan “gezellig op de bank zitten met een kopje chocolademelk.

En mistflarden die vanuit het niets komen opzetten.

Zo tegen tweeën was het leed geleden en keerde rust weer.

8 Oktober zag ik voor het eerst de bloeiwijze van de Dasylirion.

11 Oktober.



En vandaag. Hij of zij heeft er flinke de vaart in maar ik denk dat we de bloem net niet gaan zien aangezien we maandag vertrekken naar het hoge noorden.

Eind goed, bijna al goed. We genoten van het dinner in het laatste zonnetje ook al schijnt ie hier alleen nog op Malaga.

Met groeten Ton.

Dust zat

In het Engelse programma Little Britain werd steeds gezegd: Dust, you can eat as much as you want because it doesn’t contain any calories.

Nou dat wordt smullen.

Wat is dat toch met werklui in huis? Het zijn beslist aardige mannen maar ik ben ze eigenlijk na een uur al zat. En dat terwijl ik van de oranje beshirte zelfs een compliment kreeg voor de tuin. Hij is ook fanatiek tuinier en zodoende kon ik hem meteen vragen waarom mijn sinaasappel het zo slecht doet.

Hij staat de dicht bij de acacia en de haag. Die nemen veel licht en voedingsstoffen weg. Verplanten dus. Dat kan nog best want het is een pequeño boompje en de beste tijd is mei.

De mannen kwamen vanmiddag voor het installeren van de kachel. Natuurlijk wisten we dat daarvoor een gat door de muur  gemaakt moest worden. Maar kom op hé, hoe erg kan dat zijn? 



Er werd gedeeltelijk binnen en buiten gewerkt.

En na een half uur is er een prachtig gat gemaakt onder een hoek van 45 graden.

Ik denk dat we langer nodig hebben om de boel te kuisen.

De voormalig glimmend zwarte vloer.

Een onherkenbaar glimmend zwart aanrecht.

De mat glimmend zwarte piano.

Inmiddels zit de manchet in de muur dus is het ergste leed geleden.

Wij eten buiten onze salade terwijl de mannen gewoon doorwerken.

Wordt vervolgd.

Met groeten Ton

Doorkruiste plannen

Het houdt wat. 

De laatste jaren komen er steeds meer plaagdieren voor. Na de palmkever is er nu ook een agave kever. De Cochenilleluis heeft huisgehouden in de schijfcactussen, de Xylella bacterie tast olijfbomen aan en er zijn tijgermuggen die het onder andere op de mens heeft gemunt. Allemaal zaken waarvan ik niet blij word.

Juist die tijgermug doorkruist wat plannen. Ik ben al een paar jaar bezig met het uithakken van een vijver. Omdat dat niet zo heel snel gaat heb ik een waterbak met een paar waterplanten staan en natuurlijk zitten daar muggenlarven in. Met als gevolg (denken we) dat we veel vaker dan vorige jaren lijken te worden gestoken. En beslist zit daar de tijgermug bij.

Want die is duidelijk herkenbaar aan de witte strepen op de pootjes en zij bijt de hele dag.

De eerste gevallen van knokkelkoorts zijn een feit dus gaat de waterbak weg en ben ik begonnen met het dichtgooien van de vijver. Niet dat dat ervoor zal zorgen dat de tijgermuggen verdwijnen maar ik draag in ieder geval niet bij aan de toename. 

Links ligt de aarde en rechts compost. Ik ben dus nog lang niet klaar.



Maar na het aanvullen van de aarde achter de grote muur,

 


en het ophogen van enkele borders

Is de aarde die in maart over de weg schoof,

volledig op gebruikt.

Nadat ik de laatste kruiwagen in de vijver had gestort begon ik aan klusjes om de verwachte water overlast te beperken. Zo haalde ik op verschillende plaatsen langs de weg goten leeg, groef wat kleine afvoer kanaaltjes en harkte bladeren en takjes weg.

Mocht er echt veel regen gaan vallen kan ik de vijver verder dichtgooien met aarde die opnieuw van de berg zal glijden want ik ben bang dat de planten die ik er neerzette nog onvoldoende stabiliteit geven.

Met groeten Ton

.

Leslie en Michael

Aan het begin van de maand werd gezegd dat oktober een relatief natte maand zou kunnen worden in Spanje.

Nu praten ze hier de voorspellingen naar regen toe net zoals dat in Nederland met zonnige dagen wordt gedaan. En in beide landen komen die voorspellingen vaak niet uit.

Maar....... met de onverwachte komst van Leslie en Michael zouden die voorspellingen ineens  wel eens uit kunnen gaan komen.

De zonsondergangen zijn inmiddels al weer bijna dagelijks prachtig. Dit is die van donderdag.

Deze twee van vrijdag.

Die van zaterdag? Zaterdag werd het in de loop van de middag bewolkt en mistig. 

We raadplegen hier drie verschillende sites voor het weer en allemaal hebben ze nogal afwijkende voorspellingen. Meestal zit er wel een tussen die het goed heeft en dat is beslist niet altijd dezelfde. Dus ook voor komende dagen waren de verschillen groot. Totdat duidelijk werd dat Leslie aan kwam.

De mist van gisteren was een voorbode van Leslie.



Met vanmorgen als resultaat een stortbui van een uur. Ik schat dat er 20 millimeter viel.

Niet alleen stond de vijver vol water ook alle plantpotten stonden tot de rand vol. Is dat erg? Wat mij betreft niet, geeft weer een klus. Een klus die sowieso gedaan moest worden.

Hoe hard het regende en hoe donker het ook was, binnen een paar minuten nadat de regen stopte, klaarde de lucht op en scheen de zon. Eerst nog wat schuchter maar al ras was het weer zomer.

En waren de mondigen van de rivieren duidelijk herkenbaar aan het bruine water in zee.

Omdat we eind oktober weer naar het noorden reizen begin ik voorbereidingen te treffen om de boel verzorgt achter te laten.

Dus haalde ik de kletsnat opgepotte planten, die goed zijn aangeslagen, uit de potten en plantte ze in de tuin. Andere, die wat milder omstandigheden nodig hebben, staan op een beschutte plek aan het irrigatiesysteem. Ook al staat het systeem nog niet aan want met de komst van Michael wordt er meer regen verwacht. 

Want daar zijn de voorspellingen wel redelijk eensgezind over: veel regen en dat terwijl Nederland kurk droog is blakert in de zon.

Anyway. Hier nog maar een sunset. Die van vanavond. Ook niets mis mee.

Met groeten Ton

Ruïne

Zo’n beetje op de top van onze berg La Rabita, staat deze ruïne. Een paar jaar geleden bekeek ik die ook al eens zeer uitvoerig en was indertijd geneigd om een kozijn met daarin nog de rejas (tralies) mee te nemen. Want ja, wie zou die missen?

Het gebouwtje is opgetrokken uit natuursteen aan elkaar geplakt met adobe.

De afgelopen jaren moet het huis beslist verder in verval zijn geraakt maar dat was voor mij niet te zien. In ieder geval was wel het kozijn inclusief de rejas verdwenen. 

Wat ik persoonlijk mooi vind aan verval zijn de fraaie structuren die ontstaan.

Hoeveel lagen kalk zouden hier aangebracht zijn?

De strijkrichting is nog steeds herkenbaar.

En dan die zelf gevlochten touwtjes die de rietstengels aan elkaar binden.

En hoe de balken langzaam worden uitgehold door houtwormen.

Toch denk ik dat ik het niet ga meemaken dat het volledig is vergaan.

Vanmorgen was het grijs met af en toe een spetter waar het terras niet nat van werd.

Tijd voor een binnenklusje.

Als eerste maakte ik een paar nieuwe kussenslopen van witte T-shirts. Het ontstoken kraakbeen in mijn linkeroor is inmiddels weer voldoende gevoelig om niet meer op een gewoon katoenen sloop te liggen. Het klinkt wellicht wat overdreven maar zo’n lekker zacht meerekkend T-shirt sloop is echt een verademing. Dat het werkt weet ik inmiddels omdat ik dat al een paar weken heb uitgeprobeerd met een los T-shirt.

Goed: dat was klus een.

Het andere klusje. 

Om het plastic gebruik tegen te gaan heb ik van die shopper tassen gekocht. Ze zijn handig en best wel sterk. Tenminste de tas en het handvat. Alleen de verbinding tussen tas en handvat is abominabel. Ik heb er al minstens vijf weggegooid omdat de banden loslaten en dat is toch ook niet direct milieuvriendelijk.

Gisteren las ik op het blog, Zuinig met tante Dora, iets over kleding herstellen en meteen dacht ik aan die tassen. Dus met stukjes band de boel verstevigd.

Zoals de traditie wil aten we met regen, nou uh miezer, lekker pannenkoeken, waarna het als snel opklaarde en ik in de tuin aan slag kon.

Op dit stuk van de tuin ligt maar ongeveer 15 centimeter aarde op de rots. Er groeit dus niet zo heel veel en wat er staat groeit matig dat wil ik niet. Ik wil veel en goed geoeiend.

Omdat er nog steeds genoeg aarde ligt bij de aardverschuiving ga ik het hier ophogen. Dus als eerste de laag mulch wegharken.

Zand aanvoeren en een muurtje stapelen.

Morgen nog een kruiwagen of acht aarde halen en een randje stenen aanbrengen.

Zo weer een goed bestede dag.

Met groeten Ton