Spiraaltje

Gisteravond maakte ik een foto van de aardverschuiving van het perceel wat verder op de berg. Daar sprak ik een Spaanse vrouw die thuiszorg geeft bij een van de buren.

Ook al is mijn Spaans abominabel, ik wil dat het ergens over gaat dus al heel snel ging het via pelgrimeren over de goedheid van de mens en dat we als mens niet gemaakt zijn om alleen te leven. Maar dat samen leven niet altijd harmonieus is en dat de voordelen ruimschoots tegen de nadelen opwegen.

Toen ik thuiskwam vroeg Rick of ik had gezien waar er Spanjaarden stonden te praten. 

Nee, dat had ik niet maar hij had het toch duidelijk gehoord.

Nou uh! Ik had een gesprekje met een Spaanse dame.

Zie je wel dat je voldoende Spaans spreek. Ik hoorde lachen en het ging in een rap tempo.

Ook hier wegen de voordelen van samenwonen ruimschoots op tegen de nadelen.

Ik ben misschien wat overbezorgd waar het mijn planten betreft maar Rick gaat een stapje verder ook al is hij selectief welke plant het betreft. Hij heeft er  zich een paar toegeëigend. 

Wat denk je?

Wat?

Nou , zat er zo’n gigantische sprinkhaan de blaadjes van mijn boompje op te vreten. Hij zat sneaky op het hek aan die blaadjes.

O, en heb je hem in het dal gegooid?

Nee, dat vond ik te eng. Ik heb hem met de spade doodgeslagen.

Dat gaat mij te ver. Bij een luizenplaag grijp ik in maar tegenwoordig alleen als ik zie dat de plant eronder lijdt. (O.a. de sinaasappelboom.)

Maar het is duidelijk: het halve blad is weg geknaagd.



Net als het groeipuntje.

Nou ja.

Vorige week kocht ik een Stephanotis. Doet me aan mijn moeder denken omdat ze die plant heel vroeger jarenlang in huis had. De geur is geweldig en de bloeitijd lang. 

Waar ga je die zetten, vroeg Rick die zich zichtbaar ging ontfermen over de plant.

Tja, weet ik nog niet want hij is niet helemaal vorstbestendig.

Kan ie niet in een pot bij de voordeur?

Daar staat ie inmiddels. Omdat de ranken wel een meter of zes lang kunnen worden heeft hij niet genoeg aan een rekje van bamboe o.i.d.

Hij kan wel om de pilaar geleid worden, zei Rick.

Goed idee maar hoe?

Gelukkig was ik vannacht even wakker en dat gaat soms gepaard met goede ideeën.

Malle Pietje heeft nog wat op voorraad.

We hadden hier een wasmand van stof met een metalen spiraal die hem in vorm hield.

Maar vorig jaar vond Rick dat de wasmand stonk en kochten we nieuwe. Ik haalde de oude uit elkaar en bewaarde de spiraal.

Zou ik die om de pilaar kunnen draaien?

Ja dus.

Het was vandaag een rustdag. Geen gesjouw met stenen en aarde maar tijd om te potteren zoals de Engelsen dat noemen.

Zo plantte ik wat van mijn jonge plantjes, strooide gedroogde koemest, stelde het watersysteem in op winterstand, liep  doelloze rondjes door de tuin en dronk kopjes koffie.

Van de zestig stekken en zaailingen had ik ongeveer de helft geplant. Dat ruimt lekker op in de kraamkamer. Dacht ik.

Want toen ik vanmiddag voor boodschappen langs de vuilcontainer reed zag ik allemaal planten liggen. Sommigen zelfs nog in de potten.

Tja gelukkig was er ruimte in de kraamkamer.

Want er kwam een hele berg aan nieuw materiaal binnen. Zo zag het er voor het verpotten uit.

En zo na. 

Het is er niet mooier op geworden, zei Rick.

Klopt,  maar ze zijn allemaal teruggesnoeid, hebben nieuwe aarde en ruimere potten.

Dat dat nodig was is te zien aan dit voorbeeld.

Dit is waarschijnlijk een Beaucarnea. De top is er denk ik vandaag of gisteren afgezaagd want de bovenkant is nog vochtig. Ook zijn er nieuwe wortels te zien. Hij lijkt me in redelijke conditie. Maar.... wat zitten de wortels strak in de pot. Er is nauwelijks nog aarde aanwezig en wat droog.

Dus knipte ik eerst de buitenste laag wortels eraf. Daaronder zat een andere wortelrand van een kleinere pot. Ook die knipte ik weg.

Dit is wat er overbleef. Een handje keitjes die gebruikt zijn voor drainage, een dichte mat van wortels en een bijna kale stronk

die nu lekker in vochtige en aangenaam warme aarde staat. 

De kraamkamer staat weer vol.

Met groeten Ton