Klim naar de hemel

Als milde hoogte vrezer vond ik het nogal wat.....

de klim naar de hemel.  Zeker tijdens het gedraai op de trappen.

Maar als ik mezelf voorhoud dat het gewoon veilig is en dat er al duizenden mensen voor mij zijn gegaan, kan ik knieën recht houden.

En ja hoor, halverwege kwam Jan Natsok al even langs. Bij het zien van de oude stenen die zo hoog in het gebouw zijn aangebracht en die na gemetseld te zijn bijna nooit meer van zo dichtbij door mensen zijn aanschouwd, voelde ik me even een middeleeuwer.

Nou ja, ik kan door alles geraakt worden.

Eenmaal boven op het toch wel stevige plateau is het eigenlijk gewoon feest. Heerlijk hoog boven alles. Licht, lucht, ruimte en wat een uitzicht. 

De koepel van de Willibrordusstichting in Heiloo met verder op de achtergrond Tatasteel. 

Een rondje om de toren om ff lekker alle richtingen op te kijken.

Over de nok richting duinen. 

De molen van Piet. 

Zicht door de Langestraat met op de voorgrond de toren van het stadhuis en in de verte het Noord Hollandsch kanaal. 

De steigers staan ook in het gebouw en zo konden we de beschilderingen op het gewelf goed bekijken. Nou uh goed? 

We blijven cultuurbarbaren.

Wel goed zichtbaar is hoe hoog en groot zo’n bouwwerk is.

Tja en dan sta je een half uur later weer gewoon met beide benen op de grond en was het tijd voor wereldlijke zaken en genoten we samen met zus van een heerlijke lunch.

Met groeten Ton