Toch een blaar

Wandelden we gisteren al lekker, vandaag liep het helemaal gesmeerd. Temperatuur iets lager? Een mooiere route? Wat meer aanspraak? 

Ik zou het niet kunnen zeggen.

Maar hier zit wel een blij ei.

Al vroeg liepen we een stukje op een onverhard pad. Dat het droog is in Nederland is duidelijk te zien aan het opgeworpen stof.



Een deel van de route ging door het bos en dat is niet alleen mooi maar ook een stuk koeler dan b.v. in de stad.

Zei ik gister dat ik het niet zo heel erg heb met de namaak Andre Hazeses klopt dat vandaag nog steeds. Ik word blij van fanafare - en harmonie orkesten en daar zijn er best wel veel van. De beste zijn de militaire orkesten die zorgen som door de zuiverheid voor kippenvel.

 


Ook hier geldt weer dat, willen we de wereld gezond en koel houden, er meer bomen geplant moeten worden.

Wijchen was het drukste dorp in de route. Dit is lastig te zien op de foto maar er staan duizenden mensen langs de weg die klappen, zingen, snoep aanbieden en allerlei etenswaren verkopen.

Ook voor andere vormen van entertainment wordt gezorgd.

Wandelen mag ook leuk zijn en wat is er leuker op roze woensdag......prachtige gladiolen.

Ons varend onderkomen ligt in de Waalhaven en de route liep daar vandaag langs. Kom, dachten we zo rond een uur of vier, laten we de laatste wandelaars aanmoedigen want juist degenen die zo laat zijn hebben dat het hardst nodig.

En eigenlijk was het best triest om te zien. Sommigen strompelden, soms tegen beter weten in, langs om nog op tijd binnen te komen. 

Ik denk dat deze dame het niet heeft gered de foto is om 16.44 genomen en de sluiting is precies om 17.00. En van ons punt af is het toch echt nog 20 minuten lopen. Dat laatste in een ‘normaal’ wandeltempo.

Dit was de allerlaatste wandelaar maar die liep in de wetenschap dat hij te laat zou aankomen.

Vijf minuten later kwamen de benenwagens langs die vol zaten met uitgevallen wandelaars.

Tja en ik heb toch een blaar opgelopen. En nee, gelukkig niet aan mijn teentje maar op mijn wijsvinger. Omdat het ook vandaag lekker warm was, werd er door veel kleine jongetjes en wat oudere jongens vaak met water pistolen op de wandelaars gespoten. Voor mij de reden om terug te schieten. Omdat de randen van het waterpistool nogal scherp zijn kreeg ik al oorlogje spelend een blaar op mijn vinger. Inmiddels zijn met een nagelvijl de scherpe randjes verdwenen en ben ik klaar voor blaar vrije dag 3.

En nu op naar bed want ook morgen starten we om 5 uur.

Met groeten Ton