Struinen naar nestgeur

Deze gaan we een paar maanden missen.

Een week voordat het circus verhuist word ik wat onrustig. Eigenlijk wil ik niet weg. Wil op dezelfde plek blijven want mijn huis is mijn veilige plek. Ver van de woelige wereld. Ik wil zorgen voor de tuin en de zaailingen, kijken of er al gasten in het insectenhotel komen en of de olifantsoren het écht gaan doen. 

Maar eenmaal over ben ik dat gevoel ook weer snel kwijt. Nederland trek ik aan als een oude jas. Alles lekker vertrouwd en geregeld. Het glorieuze weer liet de overgang trouwens wel wat makkelijker verlopen want ik houd van mooi weer. 

De laatste dagen in Spanje hoorden we zo af en toe de eerste cicaden. Een echt zomers geluid dat er helemaal bij hoort. Maar ...... hoogzomer is het getjirp toch soms ook wel heel nadrukkelijk aanwezig. Zeker als er zo’n beest vlakbij mijn oor zijn partner zit te roepen.

Hier in Den Helder hebben we in het geschreeuw van de meeuwen een equivalent gevonden: zo af en toe een meeuw geeft me dat echt Nederlandse kustgevoel maar als er een hele kudde op de omliggende daken zit te krijsen denk ik: het mag wat minder hoor.

Anyway. Ik ben dus weer helemaal gewend. Zeker nadat we de spullen weer zó in de kasten hebben gezet zoals wij dat prettig vinden en niet zoals de gasten het prettig vonden. Onze kleding weer in de kasten hangt en de koelkast weer is gevuld. 

Het eerste bezoek aan Rataplan zit erop, deed ik een dienst in het hospice, hadden we gisteravond vriendinnen voor het diner, regelden we aanvragen van nieuw paspoort en rijbewijs en maakte Rick een planning en routes voor de laatste Nijmeegse trainingsrondjes.

Om de nestgeur volledig in mijn neus te krijgen fietste ik een rondje Den Helder.

Via de zeedijk naar Huisduinen, daar de van de dijk af naar Mariëndal.

Ik was daar eerder al eens langs gereden maar nog niet in het gebied in geweest. Na het lezen van het bord heb ik dat eerst maar eens gedaan.

De orchideeën zijn aan het uitbloeien maar dit exemplaar zag er nog best fotogeniek uit. Er stonden er trouwens heel veel.



Net als deze donkerpaarse jongens.

Wel duidelijk is dat riet in de kortste tijd een ondiepe plas of moeras kan dichtgroeien.

Het was een heerlijk half uurtje struinen en met een beetje fantasie en door mijn oogwimpers kijkend, waande ik me op de savanne. 

Ja en bebouwing is in Nederland nooit zo ver weg.



Maar ook......bomen in de stad verzachten de bebouwing.

Kortom: het is hier ook heerlijk.

Met groeten Ton