Blaren festival

Vandaag was het tijd om serieus met de voorbereidingen van de Nijmeegse te beginnen.

Zullen we naar De Koog lopen, stelde Rick gisteren voor.

Natuurlijk is het een goed plan maar ik zie er altijd weer tegenop. Met 32 geplande kilometers is er toch vaak gedoe met blaren, ontstoken scheenbenen en een opspelend klein teentje.

Maar goed, klagen heeft geen zin en de Nijmeegse is leuk dus ‘gaan met die banaan’. Om de blessures te bestrijden had ik de ‘tenen’ wandelsokken aan.

Zo gauw we de deur uitstapten begon het te miezeren

Oeps, was dit voorspeld?

Na honderd meter wandelen stapte Rick midden in een dikke hoop honden sch..t. Dat is tot nu toe het enige minpuntje van Den Helder: er liggen bergen honden stront.

Nou ja, na wat spoelen in een plasje regenwater, elk nadeel heb zijn voordeel tenslotte, was de schoen weer schoon en stapten we om tien uur op de boot naar Texel.

We wandelen ons vaste rondje en komen dan langs mijn favoriete boom. Veel mensen vinden Eiken de mooiste bomen. Ik vind de Els ondergewaardeerd. En van dit exemplaar vind ik de krommingen in de stam zo mooi.

Als het bewolkt is komen kleuren het best tot hun recht.

Uitrollend donker groen.

Geveerd zacht groen.

Lichtgevend groen.

Bronsgroen.

Nieuw op oudgroen.

Omgevallen groen.

Sappig groen.

Tunnelgroen.

Divi divi groen.

Op het strand was het droog maar wel met een frisse wind, heerlijk wandelweer en ik vond weer stenen met gaatjes. Gelukkig voldoende afleiding want de tenensokken lijken het te laten afweten want het voelt behoorlijk branderig in het tenen gebied.

De strandhuisjes staan er klaar voor.

Er begon zelfs een zonnetje te schijnen.

Ook al duurde dat niet zo lang.

Terug het binnenland in zagen we een stapel brandhout voor de Meierblis. De kinderen zijn er al helemaal vol van en waren druk bezig met het maken van hutten.

Met bootje vijf voeren we terug naar Den Helder.

Thuis gekomen eerst de schade opnemen: één blaar. 

Jammer, ik had er goede hoop op. Uiteraard ga ik de tenensokken de komende tijd vaker dragen want misschien moeten we gewoon nog wat aan elkaar wennen. Ze gaan dus gewoon in de herkansing.

Met groeten Ton