Het is wat onrustig op de berg.
Er zit een storing in de inbraakbeveiliging bij de buren. Voorwaar geen pretje. Niet alleen voor hen maar ook voor ons want al een paar nachten wordt de rust bruut verstoord door een gillende sirene. En dat wil je niet in ‘the wee hours of the morning’ of zoals de Spanjaarden zeggen ‘en la madrugada’.
Dus belden we vannacht om drie uur de buren, die gewoon in Nederland zijn, met verzoek het alarm te resetten.
Vanmorgen ging het met hetzelfde gemak om 7 uur weer. Ik draaide mijn goede oor geïrriteerd op het kussen maar dat maakte weinig verschil dus ging ik er maar uit om een prachtige roze zonsopgang te fotograferen. Elluk nadeel heeft tenslotte ook een voordeel.
En we sliepen al wat onrustig maar dat had een andere oorzaak.
Soms lees je in de krant iets wat je inspireert.
Mijn eerste reactie is gewoonlijk ook heftige verontwaardiging. Heerlijk want dan voel ik me heeeeel erg goed en is die ander heel erg fout. Is het gevoel van verontwaardiging heel sterk hoop ik ook nog dat die ander hard aangepakt gaat worden.
Ach, ik lijk net een mens.
Al weken hangt het boven ons hoofd: DE KEURING VAN SUSIE. Vorig jaar kwam ze met moeite door de (her) keuring en dat had te maken met de uitstoot die nog maar net binnen de marge lag, zei de man die ons door de keuring hielp. En na de keuring hadden we ook nog wel wat reparaties. Kortom: we hadden ernstige bedenkingen of de invoering van de auto nou wel zo’n goed idee was geweest.
Nu moet je in Spanje voor de keuring zelf de auto over een aantal meetstations rijden en omdat we dat dit jaar helemaal zelluf doen, zijn we daar wat onzeker over. Ook al roepen we tegen elkaar dat het over niets gaat. Ze wordt goedgekeurd of niet.
Nu kregen we het afgelopen jaar, niet alleen bij de garage maar ook van kennissen en vrienden allerlei foefjes om de auto door de keuring te krijgen. Die foefjes zijn er natuurlijk om de boel te flessen. Tijdens de uitlaattest de airco op vol vermogen aan, vlak van te voren een paar keer flink gas geven, zorgen dat de auto goed heet is door ongeveer 100 km te rijden en flesjes schoonmaak middel in de benzine gooien.
Gaan wij dat ook doen?
Ja, riep ik meteen. Die ene auto van ons weegt echt niet op tegen het dieselschandaal van Volkswagen en nog wat andere grote producenten. Die worden niet of nauwelijks aangepakt en Jan met de Pet is de l.l.
Na het lezen van de column van Ben Tichelaar begon ik er anders naar te kijken. Tja, als we allemaal gaan frauderen wordt het een zooitje en glijden we af. Dus reden we vanmorgen gewoon naar de ITV voor de keuring. Wel deden we vorige week, op aanraden van onze oude garage in Nederland een flesje olie in de benzine omdat die niet zozeer de boel zou flessen maar zorgt voor een schonere verbranding en een zuiniger gebruik van benzine. Ook een puntje want we zagen duidelijk dat we het afgelopen jaar minder km uit een tank halen.
Bij de ITV ging het gewoon keurig. Wel wat wachttijd maar dat hoort er hier bij. De keuring zelf duurt misschien maar tien minuten en door de zenuwen drukte ik een keer per ongeluk keihard op het gaspedaal terwijl ik had moet remmen. Vertaal en keurings stress zullen we maar zeggen want we waren er niet gerust op dat onze Suus er door heen zou komen. En wat als ze werd afgekeurd? Laten we haar maken of gaan we toch kijken voor een nieuwe?
Oei, daar kwam de man met het keuringsrapport op ons aflopen maar hij wuifde olijk met de raamsticker. Het bewijs van goedkeuring.
En zeg nou zelf: wat zou hier nou aan kunnen mankeren?
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten