We zijn al een hele dag niet Heiloo geweest.
Klink heel raar want we zijn soms maanden niet daar geweest en dachten er niet bij na. En nu? Nu lijkt een dag niet in Heiloo bijzonder. Hoe wonderlijk werkt ons brein.
We slapen heerlijk in onze donkere slaapkamer op het noorden waar het bijna net zo stil is als op de Spaanse berg. Om zeven uur horen we iemand op de galerij naar de lift lopen en dan zegt Rick: wat heerlijk dat dat niet meer hoeft.
Niet eens langzaam aan beginnen we te wennen en zetten we steeds weer stappen om het helemaal ‘ons’ te maken.
Zo ruimde ik gisteren de berging op.
Als we hier de boel gaan verhuren moeten we wel een kast hebben die op slot kan waar onze privespulletjes in kunnen, zei Rick. Zou er niet een slot om die archiefkast kunnen?
Dus inspecteerde ik als eerste beide kasten eens zorgvuldig. Tot mijn verbazing lagen er tussen de kast en een plank twee sleuteltjes. Een hele en een halve. Helemaal blij probeerde ik de hele in het slot te duwen. Die paste niet dus probeerde ik de andere kast. Daar kreeg ik de sleutel niet in het sleutelgat maar door de bewegingen viel de deur wel keurig in het slot.
In de 19 jaar dat de kast in de garage heeft gestaan zijn de deuren dus blijkbaar nooit goed gesloten geweest. Nou ja, soms zijn dingen onverklaarbaar. In ieder geval zat ik met een hermetisch gesloten ijzeren kast waar al drie kratten met spullen instonden.
Toch de kast maar op een kant gelegd en aan de onderkant met een hamer en bijtel de haak waarmee de deur dicht zat open gebroken. Gelukkig zie je er niets van als de kast rechtop staat maar deze kan dus in ieder geval nooit op slot.
KPN heeft de internetverbinding verzorgt en super tv geïnstalleerd. We zijn dus weer in vol contact met de wereld. Wat overigens geen onverdeelde vreugde geeft.
De binnenstad begin ik inmiddels al een beetje te kennen. Tenminste het deel dat ik lopend kan bereiken.
Meneer? Weet u misschien waar een Chinees restauarant is?
Ja, dat weet ik. Maar u treft het dat ik van Chinees eten houd want anders had ik het niet geweten. Ik woon hier pas een week.
Kijk, dat maakt dat ik het gevoel heb hier al te aarden.
Rick moest een beetje lachen om de laatste zin: alsof je bent ingeburgerd als je weet waar de chinees zit.
Vandaag zochten we naar nieuwe eetkamerstoelen en liepen naar het Raveleincentrum, de Helderse meubelboulevard. We willen leuke maar betaalbare stoelen, niet te zwaar en die onder de tafel geschoven kunnen worden. Waar onze petit prinsen ogen op vielen waren, weliswaar behoorlijk afgeprijsde maar toch nog dure leren stoelen met hoge leuningen die, bij nameten ook nog eens niet onder de tafel blijken te passen. Die gaan het dus toch niet worden en morgen gaan we nog maar een keer shoppen.
Heel tevreden zagen we de kerktoren in het laatste en enige zonnestraaltje.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten