Uitgelaten

Sels, zo noemde mijn moeder het als je behoefte had aan gezelschap. Ik ben mijn hele leven al meer of minder sels.

Waar het woord sels vandaan komt? Geen idee. Wat ik wel weet is dat mijn moeder een hele berg vreemde uitdrukkingen gebruikte. (Die komen van Oma, zei mijn tante vorig jaar)

Die is met visbakken de pan uitgesprongen. Dat betekende zoveel als iemand die een beetje uit de toon viel.

Heb je onder een konijnehok gelegen of zo? Dat zei ze als je er een beetje bleek uitzag.

In ieder geval ben ik sels nu ik hier in mijn eentje op de berg zit. Nu doen we zeer regelmatig Facetimen maar toch.

Gelukkig krijg ik uitnodigingen van vrienden om samen iets te doen. 

En wellicht omdat ik geboren ben in het jaar van de hond: het lijkt er wel een beetje op alsof ik word uitgelaten. In ieder geval krijg ik er wel een uitgelaten stemming van.

Gisterochtend kwam de zon zó op en dan begint de dag al goed.

En dan had ik ook nog een afspraak met vrienden om te ontbijten aan de kust en daarna een wandeling van Algarobbo naar Torrox te maken. Dat was zeer gezellig en met een uur of zes kletsen kan ik er weer tegenaan.

Ik kon de zon dan ook met een rustig gemoed zien ondergaan. Ik had een leuke dag gehad.

Vanmiddag met andere vrienden tappas eten in Torrox.

Kom dacht ik in de auto op weg naar beneden: laat ik nu eens foto’s maken van de vuilstort plekken. Want ik kan mijn Morgenster behoefte volledig bevredigen nu Rick er niet is. We hebben namelijk  de afspraak dat ik niet steeds, zowel op de heen- als op de terugweg in die bakken struin.

In ieder geval waren de tappas heerlijk en hebben we een paar genoeglijke uurtjes gezeten.

Plek 1

Plek 2

Plek 3 Dat is meteen de grootste en daar kan het afval gescheiden worden aangeboden. Het grove vuil gaat vaak ook naast de bak.

Wat ik op het ogenblik het meest meeneem is groenafval voor in de tuin. Je kunt daar nooit genoeg van hebben want de grond kan nooit té veel organisch materiaal bevatten.

Dus ligt er na een week verzameldrang een laag van 20 centimeter snoeimateriaal van klimop, cipres en transparante.

Vliegende kraaien hebben altijd wat. Ook een uitspraak van moeder.

Maar dat was niet alles. Ik zoek al een paar dagen naar een langwerpige plantenbak om te zaaien. En vanmorgen zag ik iets wat daar aan voldeed.

Een gereedschapskist van Stanley. Lekker stevig. Daar zitten zaden in van de Aroucaria die ik uit Japan heb meegnomen.

De zaden die ik een paar dagen geleden zaaide zijn opgekomen en staan inmiddels in potten.

Nu gaat niet alles van een leien dakje. De wortelstekken die ik kreeg met mijn verjaardag lijken het niet te halen maar ik laat ze staan tot het voorjaar.

Niet alle spullen die ik meeneem zijn voor mezelf. De koperen pot die ik gistermiddag oppikte is voor vrienden die geregeld met spullen op een rommelmarkt staan.

Een paar jaar geleden had ik een tuinwerkweekje in Italië. Tijdens een van de nachten werd ik wakker van een kleine aardbeving. Toen ik dat de volgende morgen vertelde werd er op een website gekeken waar de seimische activiteiten werden bijgehouden en ja hoor: het tijdstip van wakker worden was gelijk aan een geregistreerde aardbeving.

Vrijdagmiddag sta ik even bij het raam naar buiten te kijken en begon het te rommelen en te trillen. Maar heel licht. Het zou ook een beetje onweer kunnen zijn. Buiten was er echter van onweer of iets dergelijks niets te zien. Voor de rest vergat ik het. Vanmorgen kwam er op FB een bericht voorbij van mensen die een aardbeving hadden gevoel op vrijdagmiddag om 17.19. Had ik het dus toch goed gevoeld.

Nu weet ik ook waarom de schilderijen steeds scheef hangen.

Met groeten Ton