Tijd voor een grote plaat lekkere geroosterde groenten.
Pompiedompiedom. Olie, paprikapoeder, kerrie, tralalalala, provençaalse kruiden, hummmmmiehummmm, knoflookpoeder en zout. Zout. Waar is mijn zout?
Ik weet toch zeker dat het hier in de la staat.
Grom, grom rommel rommel. Niets.
Dan alle potjes een voor een uit de lade.
En ja hoor de witte plastic bus met rode deksel staat er gewoon tussen.
Tja, hoe snel went een mens aan nieuwe situaties.
In de B&B zat het zout in een zelfde plastic bus maar met een blauwe deksel en dan zoek je in je eigen keuken naar een blauwe bus en zie je toch echt die ouwe vertrouwde rooie niet staan.
Wel weer heerlijk tutten in De Klompen. Ik kreeg stekjes mee uit de tuin van ons oppas weekje en die moesten natuurlijk in potten.
Maar omdat we na een week werken ineens weer helemaal in de vakantie sfeer verkeren werd er veel gerust. Kopje koffie onder de grote boom, koppie thee op het witte wijn terras, kopje koffie etc.
Tijdens een van de pauzes zag ik deze prachtige vinder die, net als ik, niet zo heel lang stil kan zitten.
Afgelopen zaterdag kregen we van de Belgische gasten een trommel met koekjes.
Niet zo goed voor onze strakke lijfjes.
Zullen we ze maar weggeven, stelde Rick voor.
We kunnen ze ook bewaren voor mijn verjaardag, zei ik.
Ja, jaaaaa. Dat zullen we zien sneerde Rick
Heb je zin een een bakkie thee, vroeg ik vanmorgen.
Ja, maar wel met een koekje.
Ik denk dat de inhoud mijn verjaardag niet haalt.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten