We zijn de koning en koningin niet

De regen lijkt al weer lang geleden maar vorige week donderdag zag het er 's morgens vroeg zo uit.

Deed ons heel erg aan Japan denken. Vaak bewolking, mistslierten in de dalen en toch aangename temperaturen.

Dat we aan Japan denken heeft trouwens ook te maken met het feit dat we dagelijks het dagboek van de 88 tempelroute lezen. 

Anyway: het heeft een dag en een nacht flink geregend. 

De kruiwagen die ik had vol geschept met zand dat altijd in een kuil in de weg spoelt, liep over van het water.

De stekken van de Kaapse vijgen droogden dan ook niet uit en staan inmiddels in de tuin.

De vijver in wording stond half vol water, wat een rijkdom na de grote droogte.

Vlijtige Lies was wel wat verregend.

Het mooie van regen is de tijd voor binnen klusjes.

Kan je niet wat aan die armoedige rafels van je spijkerbroek doen, vroeg Rick al tig keer.

Ja, uh, nee, uh ik zou niet weten wat.

Dat was natuurlijk niet waar maar er zat nog wat in de weg.

Ik weet dat ik ooit eens een te korte spijkerbroek had waar ik de zoom had uitgehaald en vroeg aan mijn moeder of ze over die gesleten witte randen een stiksel wilde zetten.

Dat wilde ze niet doen omdat ze dat lelijk en armoedig vond.

Nu is mijn moeder niet meer maar met haar stem nog in mijn achterhoofd zette ik een geel en oranje stiksel op de slijtranden.

Ach, is het mooi? Is het armoedig? Het is in ieder geval anders.

Met een lekker frisse schoongespoelde natte tuin en heerlijke temperaturen leefde ik helemaal op. De ideale omstandigheden om mijn langvertroetelde stekken en zaailingen te planten.

Toch plantte ik maar een paar planten per keer in de tuin. 

Waarom, dacht ik bij mezelf.

Meteen wist ik het antwoord. Het kost gewoon moeite om ze na maanden van verzorging uit hun veilige potjes te halen en in de grote droge hete rotsachtige winderige Andalusische wildernis te zetten. Dat kan je die tere gekoesterde plantjes nauwelijks aandoen toch? 

Maar goed.

Bovenstaande eikjes staan in de swale.

Een beetje uitgezoomd.

En vanaf deze plek al niet meer te zien.

Kan je ook al last hebben van een leeg planten nest syndroom?

Niet te lang in ieder geval want de tafel staat al weer bijna vol met nieuw materiaal en more is to come. De stekken die ik mee kreeg uit de B&B staan nog in in de schaduw van de bomen, samen met scheuten van yucca's die ik eerst wil laten wortelen in potten voordat ik ze op de helling plant.

Dat werkt beter naar mijn idee omdat ik de stekken bij huis veel makkelijker kan verzorgen dan op een steile helling.

Morgen krijgen we voor een weekje visite van vrienden.

Alles is in gereedheid hoor, zei ik zaterdag tegen vriendin. Alleen de boel nog even kuisen.

Nou dat hoeft niet hoor. We zijn de koning en koningin niet.

Daar heb je gelijk in maar gasten zijn altijd een goede reden om ff flink de bezem door de keet te halen.

Dus ruikt alles weer naar dennen.

Met groeten Ton