Liefdevol toespreken

De eerste knoppen vielen er vanaf voordat ik goed kon zien welke bloemkleur ze zouden hebben. Wel was ik wat ongerust want het scheen me wat bleek en ik houd eigenlijk van wat fellere kleuren.

Maar vandaag de eerste bloem. Niets mis mee, zeker ook omdat het hart mooi donker is.

Een paar maanden geleden haalde ik twee van deze Hibiscus planten van de vuilnis plaats af. Eigenlijk waren het twee kale takken in een pot maar nieuwe aarde, water en liefdevol toespreken doen een afgedankt wezen meer dan goed.

Trouwens, ook de witbloeiende plant haalde ik uit een container.

Bij de Deense buren die wat verder weg wonen mag ik vijgen plukken. Daar ben ik heel blij mee want ondanks dat mijn eigen vijgenboom het goed heeft gedaan heb ik daar maar zo'n honderd kleine vruchten vanaf gehaald. En wat een verschil. De boom van de buren is al oud en draagt niet alleen een onvoorstelbare hoeveelheid vruchten maar ook nog eens groter en veel zoeter. Nu kan dat laatste ook komen omdat ik als Joris Ongeduld te vroeg ben gaan oogsten.

Nu houd ik niet zo van verse vijgen maar gedroogd vind ik ze heerlijk en drogen kan hier in heet zuid  Spanje gewoon buiten gebeuren. En snel. Normaal gesproken dan want de afgelopen week was het steeds mistig in de middag en de ochtend. Daardoor was de lucht wat vochtiger en duurde het drogen langer.

Zo zag het er zondagmorgen uit.

En zo de verse vijgen.

Maar vanmorgen was het weer helder, droog en zonnig en zien de vijgen er zo uit.

En ze smaken heerlijk, nog lekkerder dan die je gewoonlijk in de winkel koopt. Sommigen smaken een beetje naar stroop en van anderen gaat de smaak wat meer naar rode vruchten zoals aardbeien en bessen. Zal wel te makken hebben met de mate van rijpheid. 

Nu zijn mannen niet zo goed in twee dingen tegelijk doen maar naast het drogen van vijgen lukt het me wel om een ander klusje doen.

Nadat we een dooie rat in de tuinkast vonden moest die kast eigenlijk nog wel schoongemaakt worden.

En dat deed ik. De stellingen waren zo klaar maar maar op de vloer had ik na onze aankomst hier al mijn strandglas gelegd. En juist daar had die rat zijn tijd doorgebracht met het stuk knagen van de plastic zakken en het rondstrooien van uitwerpselen  Dus moest al het glas eruit, en dat is veel na twintig jaar verzamelen.

Maar het is inmiddels gewassen en gesorteerd op kleur. 

En nu ben ik bezig met het maken van een mozaïek. Als het lukt komen daar ergens volgende week foto's van maar als het stil blijft..........

Met groeten Ton