Er is nog genoeg te doen op de dag van de arbeid

Een beetje achterhaald zou je zeggen met alle rijkdom die er is, met alle beschermende regels voor personeel en voldoende vrije dagen.

Tja.

Gisteravond keken we via RTLZ twee afleveringen van Undercover Boss.

Mijn hemel, wat hemelschreiend hoe medewerkers worden behandeld. Klanten moeten binnen de 45 en 60 seconden afgehandeld worden. Personeel dat niet wordt ingewerkt, acht jaar lang geen salarisverhoging krijgt en arbeidsuren die van 40 gewoon teruggebracht worden tot 28 en dat allemaal met een minimum salaris.

Ik werd er helemaal depri van. Vooral van het robotiseren van menselijke arbeid. Kan niet anders zeggen dat dat walgelijk is. Daar zijn mensen echt niet voor gemaakt en is eigenlijk wat ik bedoel als ik zeg dat mensen niet op de wereld zijn om te werken. Niet dit soort werken.

Natuurlijk leven we in een kapitalistische wereld waarin winst mag en moet worden gemaakt en waarin je werkt voor je levensonderhoud maar dat kan ook op een meer menselijke manier. En die menselijke manier zal duurder zijn waardoor minder winst wordt gemaakt maar volgens mij nog steeds voldoende. Dat winst maken is echt te ver doorgevoerd en gaat ten koste van alles. Niet alleen van mensen maar ook van moeder aarde.

Oei, ik merk dat ik op mijn linkse stokpaardje zit en me zit op te winden.

Ongeveer tien jaar werkte ik in een fabriek voor kleur en smaakstoffen voor levensmiddelen. Ook daar werd er van de medewerkers verlangd dat ze hard werkten. De baas kwam regelmatig langs om het tempo nog wat op te voeren. Maar het werd nooit onredelijk, er werden complimenten gemaakt als hard werd gewerkt en bij mooie maandomzetten werd soms extra salaris uitgekeerd. Ook kregen we elk jaar een salaris verhoging en die hing af van de getoonde inzet. En dat was dan mijn mazzeltje want als ik werk, werk ik hard en daar fluit of zing ik dan graag bij.

Hoe het daar nu gaat? Geen idee. De laatste dertig jaar is er nogal wat veranderd en beslist niet altijd ten goede.

Anyway. Ik werkte minstens acht uur vandaag, zonder salaris maar met plezier.

Het was eindelijk weer tijd voor het versnipperen van de druiventakjes van de Spaanse buurman. Ik denk nog een dag of twee en dan is het klaar. 

Hopelijk heb ik dan genoeg om overal in de tuin zo'n tien centimeter snippers te hebben inclusief het stuk rond het nog te plaatsen zwembad. Dat zwembad zetten we aankomend weekend op zodat onze gast lekker kan poedelen.

En na gedane arbeid is het goed rusten. Oei nog wat Calvinistisch.

Met groeten Ton