Lijkwade

Het moet toch niet erger worden: pas een maand hier en als het weer even minder is kan ik niet buiten werken "vanwege de kou".

Dus was het gisteren wederom binnenklusdag. De schilderijen moesten nog worden opgehangen. Daar zag ik nogal tegen op omdat ik er hier geen pijl op kan trekken waar de leidingen in de muur lopen. In Nederland is het de gewoonte dat ze recht naar boven lopen dus zie je ergens en stopcontact weet je waar je beter geen gaten kan boren.

Hier worden de leidingen zo economisch mogelijk in de muur gehakt. Nu had ik tijdens de bouwfoto's  gemaakt van de ingefreesde leidingen maar waar zijn die foto's?

Omdat ons huis gebouwd is van Ytong blokken is het gemakkelijk boren. Niets beton waar dan stenen inzitten waar je met nog met geen klopboor doorheen komt. Nee zelfs met een potlood kan je een gat maken voor een plug met schroef.

Maar ik pakte de accuschroefmachine, zette die in de lichtste stand zodat ik bij de minste verandering in weerstand gewaarschuwd zou worden en betrad het strijdperk.

En de kunst moest hoog in de kamer komen. Zonder ladder maar met een trap en een tafel kom je een heel eind.

Van te voren hadden we bedacht hoe, wat en waar welke schilderijen het mooist zouden uitkomen. De werkelijheid pakt altijd anders uit. Dit schilderij is precies een vierkante meter groot. Voorwaar best de moeite dus maar op vier meter hoogte lijkt het wel een postzegel.

En precies in het middenpunt van de driehoek, zou hij mooier hangen.

Maar dit is de plek.

Ook de lijkwade uit Italie heeft haar plaats gevonden. Rick vind het eigenlijk niks dat ding en had het dan ook stiekum ergens achter in een kast uit het zicht gelegd in de hoop dat ik het zou vergeten.

Waar is de lijkwade, vroeg ik.

Gewoon in de kast, kreeg ik als antwoord en schoorvoetend werd ie gehaald.

Na wat passen en meten is dit het resultaat.

Nu hangt alleen dat grijze schilderij er te dichtbij, zei Rick, die haalt de aandacht er te veel vanaf. Want ik moet het eerlijk zeggen: ik had niet gedacht dat het hier zo mooi zou uitkomen.

Vandaag was het weer gelukkig een stuk beter dus tuinieren. Of eigenlijk is tuinieren niet het goede woord maar is het Meer infrastructureren.

Het pad vind ik te recht. En met de aanleg van de nieuwe weg wil ik de trap, die aansluit op het grindpad, beter laten aansluiten op het hekje. Kortom: werk aan de winkel.

Meteen een paar traptreden er in, een stukje naar links en wat smaller.

Omdat ik een stuk antiworteldoek te kort kom verder met een andere klus.

Om dit stuk van de tuin wat egaler te maken moet ik de stapelmuur ophogen.

Nog een halve meter te gaan en dan de aarde aanvullen.

Het is allemaal best wel zwaar werk. Heerlijk om te weten dat het niet allemaal klaar hoeft tijdens deze vakantie.

Morgen weer een dag.

Met groeten Ton