Ga je vandaag nog wel in de tuin werken, vroeg Rick.
Nee, dat denk ik niet.
Gisteren ben ik met een flink project gestart om het pad aan te sluiten op het poortje bij de nieuwe weg. Nu is dat wel zwaar werk met graven en aarde omhoog de tuin in kruien dus beslist een klus om warm bij te blijven.
Maar het is heerlijk om met deze temperaturen gewoon binnen te zitten. Niks schuldgevoel om buiten te moeten zijn omdat het mooi weer is. Want dat is toch hoe ik dat hier ervaar: je gaat toch niet binnen zitten als het mooi weer is. Maar het is hier bijna altijd voldoende mooi weer om buiten te zijn.
Vandaag was het dus binnendag. Hangen op de bank met een kopje koffie en een boek met droogte bestendige tuinplanten.
Het lijkt wel oudejaarsdag in Nederland zei Rick.
Zal ik alsnog de kerstboom ff opzetten? Dan hebben we toch een beetje Kerstgevoel.
Maar dat hoefde niet.
Ineens bedacht ik me dat alle bakken en potten met zaden, stekjes en binnenplanten toch maar beter in huis konden staan.
Duidelijk wordt ook dat Algarobbo er niet van houdt als er met de wortels wordt gerommeld. De blaadjs zien er kreukelig droog uit.
Gelukkig is Los Zuecos gezegend, of eigenlijk zijn wij gezegend, met vloerverwarming. Daar hebben we indertijd voor moeten strijden want volgens de bouwers is het nooit koud in Andalusie.
Wij zeggen elk jaar tegen elkaar: lekker he, die vloerverwarming en jammer dat we toen toch niet voet bij stuk hebben gehouden om het ook in de slaapkamers te laten installeren.
Het is dus zeer aangenaam.
Maar kou zit ook tussen de oren.
Heb jij ook zin in iets warms?
Dus maakte ik lekker pompoensoep met kokos voor bij de lunch.
En nadat zo rond drie uur de eerste hagelkorrels op het terras vielen en het 'echt' winter werd kwam er een verlangen naar pannekoeken.
Pannekoeken horen er voor Rick bij als het slecht weer is en dan ben ik blij dat ik weer wat kan doen.
De hele dag was de lucht grijs en toch zagen we van die onwaarschijnlijk helder verlichte vlekken op zee waar de zon door een gaatje in het wolkendek het oppervlak kon beschijnen.
Sommige momenten zag het even wit van de sneeuw maar het bleef niet liggen.
In Nederland zijn we al opgewonden van sneeuw en hier is dat nog meer ook al stelt het allemaal niet zoveel voor.
De temperatuur daalde naar vier graden en ik haalde mijn wollen vest uit de kast want een fleece is best lekker maar niets is zo lekker als een echte wollen. Ook was het tijd voor een beker chocolademelk want wat moet je anders doen?
Wij zitten op 500 meter hoogte waar de sneeuw niet bleef liggen maar zo rond zes uur kwam de hoogste berg de Maroma, 2060 meter, even uit de wolken om haar witte kruin te laten zien.
Vannacht zou hier de meeste neeslag gaan vallen. Ben benieuwd hoe het er morgen uitziet.
Met groeten Ton
PS. Mijn zus stuurde me een foto van de Dollyroute in Heiloo. Heimwee? Dat nog net niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten