Oubollig

Deze ziet er wat oubollig uit met dat oud rose en het bloemmotief maar wat zijn het heerlijke dekens om onder te slapen.

En heerlijk slapen deden we dan ook weer afgelopen nacht. 

Als eerste keken we naar buiten en..... het was droog, wel wat mistig. Beslist geen regenachtige lucht. Dus blij de weg op voor het ontbijt.

Na een half uurtje werd het al lichter en scheen de zon slapjes door de mist heen.

De huizen verschillen eigenlijk niet veel in de prefecturen op het eiland. De verschillen zitten veel meer in traditioneel of modern waarbij je bij modern redelijk goed kan inschatten hoe oud de huizen ongeveer zijn aan de gebruikte bouwmaterialen. Des te nieuwer des te meer kunststof.

Toch zijn er wel wat kleine verschillen te ontdekken. De huizen hier hebben blauwe sierranden.

We wandelen met opgewekt gemoed want wat zijn we mazzel met het weer, heerst er een heerlijke zondagse rust en we hebben een leuke route; tot de eerste tempel in ieder geval.

We hebben vandaag maar een tempel en die heeft een mooie tuin. We zitten er een tijdje op een bankje want haasten hoeven we niet.

Als we gaan bidden komt er ook een vrouw aan. Ze ontsteekt kaarsen,  brandt wierrook en gaat vervolgens bidden. 

Nu bidden de meeste mensen zacht mompelend. Een groep maakt wat meer geluid doordat er een monnik voorbidt en met twee houtblokkjes het ritme tikt.

Maar deze dame maakte zoveel kabaal dat zelfs de aanwezige Japanners verstoord opkeken. Een jonge vrouw keek ons aan met een lach van: dit is niet normaal hoor.

Daarna via een saaie weg de stad Takamatsu in. Een oud stadscentrum heeft uiteraard zijn charmes maar die aangeplakte wijken hebben dat niet.

Inmiddels is het wel steeds donkerder geworden en vallen er een paar spetters. Dat is jammer want we willen naar het Ritsurin park. Oorspronkelijk een prive buiten van een plaatselijk heerser.

Bij de eerste aanblik van park en huis roepen we tegen elkaar: wat heerlijk als je geld hebt. 

Wat is daar door de eeuwen heen een prachtig ontworpen en goed onderhouden bezit ontstaan. 

Er zullen daar veel veel onderdanigen onderdanig gehouden zijn.

De wat oudere huizen waar we hebben geslapen deden mij qua stijl denken aan Frank Loyd Wright. Ook in dit buiten herken ik die sobere evenwichtige lichte eenvoud die natuurlijk maar schijn is want als je naar het meubilair kijkt zie je de exclusiviteit van het ontwerp en de dure houdsoorten.

Wat mij in het parkt opviel is de hoge kwaliteit van onderhoud en uiteraard de eeuwenlange traditie van aanleg en snoei. Dit is beslist niet zomaar een parkje.

Misschien wat te hoog gegrepen voor Spanje maar het is heerlijk om er van te dromen.

Uiteindelijk in de stromende regen naar het hotel waar we drie kwartier later met soppende schoenen aankomen en het dus officieel ponchodag zes is geworden.

Gelukkig is er in het hotel een warm welkom, een wasmachine en droger, internet, airco, hete thee en een Lawson op de hoek voor yoghurt, banaan en een zak chips.

Met groeten Ton

Wat we vandaag wensten.

Tempel 83 Ichinomiyaji

Dat zij heel gelukkig zullen worden in het nieuwe huis met alle kids.