zaterdag 15 oktober 2016

Wonder

Zaterdag 15 oktober

Gistermiddag gingen we bij Macdonalds eten wat hier wordt uitgesproken als Maccadonardo. Dat deden we niet voor het eten, ook al is patat op zijn tijd natuurlijk niet te versmaden maar voor de gratis WIFI. Bleek dat ze dat niet hadden, wat jammer is want dan kan ik niet zo uitgebreid bloggen en zeker niet kijken naar reacties.

We ziijn ook nog in een super grote supermarkt in geweest. Wat daar opvalt is de gigantische hoeveelheid kleurige plastic verpakking met ietwat kinderlijk uitziende tekeningen. Wat daarmee samenhangt is een kleine hoeveelheid verse producten. Ook hiervoor geldt dat ik niet weet of dat overal zo is.

Zo zag onze slaap hut eruit.


Na het eten voor een uitgebreid bad in de onsen. Eigenlijk een soort sauna, in ieder geval deze. Wel heel lekker na drie dagen wassen met koud water en een washandje in een door muggen vergeven toilet. Hoe schoon en luxe die dan voor de rest ook mag zijn. 

Er kwamen later ook nog twee Duitsere en een Japanner. Aardige mannen waar je dan even leuek mee kan kletsen. Een Duitser snurkte als een gek, een déjàvu van de camino.

Ik heb trouwens en wonder te melden: de slaapmat lijkt toch niet lek. Volgens Rick heb ik het ventiel niet goed dichtgerdaaid. Zou kunnen natuurlijk maar twee nachten?
Ik houd het op Kobo- Daishi.

Vanmorgen al om zes uur op om naar tempel 12 te gaan. Dat is ongeveer 12 kilometer wandelen maar wel drie bergen over en ook nog helemaal afdalen naar zeeniveau. En als Nederlanders hebben we genen om te schaatsen of te fietsen maar klimmen? Die ontbreken toch een beetje.

Goed het was een prachtige tocht over oude paden door bos met zeer hoge bomen, wellicht productiebos. 
Hier een standbeeld van onze monnik naast een gigantische boom. 
En zo rustig, stil en vredig.


Natuurlijk mooie uitzichten.


Maar het lekkerste van wandelen is?


Uiteindelijk na vijf en een half uur waren we bij de tempel.


En dit is de grote bel. Ik wilde die ff lekker luiden omdat er zo'n mooie klank in zit die je dan tot ver in de omtrek kan horen.
.


Tijdens het weekend lijkt het alsof er veel Japanners een deel van de tocht wandelen. Bijna allemaal zijn ze zeer vriendelijk en willen weten waar we vandaan komen. Zo ook ene Kenzo. Die gaan we vaker tegenkomen omdat hij ook de hele tocht gaat doen. Ik denk dat we wel tien keer een hand van hem hebben gehad.

O ja, we kregen weer o- settai

Kortom weer helemaal leuk.

Het zoeken naar een slaapplaats viel nogal tegen uiteindelijk gaan we nu naar de camping.

Met groeten Ton

We hebben de volgende wens uitgesproken.

Geluk en voorspoed voor een gezin en het nieuwe kleinkind.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten