Tjemig, waar begin ik mee om over te schrijven?
Bij het begin dan maar.
We lagen om zeven uur te knorren en dat deden we tot vanmorgen zes uur. In coma zo ongeveer en dat maakte dat we hoentjes fris opstonden. En zelfs vanmiddag geen dip hadden.
Het begon al leuk. De hotel eigenaar had gistermiddag een foto van ons gemaakt en die kregen we vanmorgen dus bij het ontbijt.
Zit er geen boter bij, vroeg ik aan Rick nadat ik het hele plateau had nagekeken.
Nee, ik denk het niet. Misschien ligt dat wel op de tafel bij de receptie. Inmiddels had ik mijn broodje al opengesneden en zit er een klontje boter ingebakken.
Met de trein naar Naruto en wat je dan allemaal gaat opvallen.
Ten eerste dat de mevrouw die de kaartjes controleerde nog keurig in uniform inclusief pet loopt net als de conducteur. Dat de vloer in de trein zo schoon was dat ik zonder schroom mijn dinner er vanaf zou durven eten. Dat de trein ongeveer veertig jaar oud was en van een degelijke kwaliteit, wel wat ouderwets maar keurig onderhouden.
Zo rond acht uur waren we volledig in ons Henropak gehesen en maakte een Japanse dame deze foto.
En dan de eerste tempelgang gedaan. Heel onwennig en ook onzeker of je je wel aan de ongeschreven regels houdt.
Nu heeft niemand ons terecht gewezen maar dat zegt niets in Japan omdat ze je niet voor het hoofd willen stoten.
Vandaag hebben we zes tempels bezocht en dat kan omdat ze in het eerste deel van de tocht heel dicht bij elkaar liggen. In totaal hebben we maar 22,5 kilometer gelopen.
En bij tempel zes wilden we stoppen.
Kan je niet vragen of je in de tempel kan slapen? (dit heet tsuya-do)
Natuurlijk.
Er kwam een heel uitgebreid antwoord. We bedankten de dame aller vriendelijkst en liepen onwetend de deur uit.
Ze wees wel met haar hand in de richting van de poort, zei ik.
We keken wat rond maar zagen helmaal niets wat op een slaapplek leek.
Laten we dan eerst maar even zitten en bedenken wat we dan gaan doen.
Na een tijdje kijk ik nog eens naar de toegangspoort en zie een trap.
Even gekeken en jaar hoor er liggen matrasjes.
Wij ons geïnstalleerd en op zoek naar een restaurant en of een supermarkt.
Dat werd danig op de proef gesteld want alles wat we tegenkwamen was al dicht.
We lopen nog tot de hoek hoor en als daar niets is gaan we terug, zei Rick.
En ja hoor een restaurant en de deur was open.
Maar nee toch niet. De dame maakte ons duidelijk dat het dicht was. Toch zat er nog een Henro te eten.
Rick vroeg of hij Engels sprak. Nee maar wel Español.
Een Japanner die Spaans spreekt en in Granada woont en uiteindelijk ook in de toegangspoort sliep hoe bedenk je het.
Gelukkig kon hij voor ons vertalen en..... kregen we natuurlijk gewoon lekker te eten.
Zo zie je maar weer. Op de camino hielp Jacobus en hier Kobo- Daishi of Buddha want de reisBuddah met rijstkorrel is natuurlijk mee.
Ryo de Japans - Spaanse Henro.
Met groeten Ton
De wensen die we vandaag hebben uitgesproken zijn:
Tempel 1 Ryözenji
Veiligheid en vrede in de wereld
Een zinvolle, goede en veilige reis voor ons beiden
Tempel 2 Gokurakuji
Voor gezondheid van een gezin
Tempel 3 Konsenji
Voor dierbaren veel liefde, geluk en gezondheid.
Tempel 4 Dainichiji
Voor goede gezondheid
Voor geluk en vooral gezondheid voor een hele familie
Tempel 5 Jizoji
Dat een oma snel bij haar man en zoon mag zijn.
Tempel 6 Anrakuji
Samen een lang en gezond leven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten