Donderdag 27 oktober

Dat moet je even corigeren hoor, zei Rick. Het is dus meneer Hagimori en niet Hagimoro zoals ik gisteren schreef. En iedereen wil tenslotte met de goede naam aangesproken worden.

Meneer was heel enthousiast over de pelgrimsroute en alles wat daar bijhoort. Wat de communicatie wel wat moeizaam maakte was het fijt dat wij te weinig Japans spreken en hij geen woord Engels. Toch verbaasd het je hoeveel je dan toch nog van elkaar begrijpt.

We hebben er heerlijk geslapen en vanmorgen kregen we nog een paar laatste tips mee en gingen al voor zessen op pad.

Man man, wat treffen we het met het weer. Wel moet vermeld worden dat het morgen de hele dag gaat regenen maar dan hebben we weer verschillende tempels op het menu.

Hier zitten we om zeven uur, in de zon op de kademuur met ons ontbijt. Kan het mooier?

Wat zijn wij bevoorrecht en dankbaar en genieten er met volle teugen van.

De eerste twee uur liepen we dus weer langs de oceaan en dat is al een feest. Daarna werd  het met de omgeving wel wat minder en liepen we door de aanrijroutes van een stad. Distributie bedrijven, megastores, gokhallen en bedrijfshallen. Maar het bezoek aan de eerste tempel maakte dat weer helemaal goed.

Wat een rust en sereniteit op die complexen het enige geluid is van vogels een paar biddende mensen en het prachtige geluid van de bel. Die luidde ik vandaag speciaal voor vriend Ton die geopereerd wordt.

Daarna liepen we voornamenlijk door agrarisch gebied niet echt interresant maar wel afwisselend met water dat door kanaaltjes kolkte, rivieren, rijstvelden en kassen met orchideeen.

O ja. Putdeksels zijn hier prachtig. Je kan tenslotte niet de hele dag met je hoofd in de wolken lopen.

Tempel twee had weer prachtige tuinen en......voor het eerst spraken we de hartsoetra keurig gelijk uit.

Op ons afscheidsfeestje werd er een lied gezongen waarin stond dat ik, ja ik die nogal snel verveeld is: Ton's geduld is op bij tempel vier. Maar ik kan niet anders zeggen dat het heel prettig is om die rituelen te doen. Het zijn echt rustpunten in de dag maar het uitspreken van de persoonlijke wensen raakt ons dieper.

Van de wasjes ben ik ook nog niet zat. Maar dat heeft een andere oorzaak. Ik hoef hier niet elke dag te wassen. Het wordt voor ons gedaan of we gaan naar een coin laundry waar we alle troep van drie dagen ingooien en met anderhalf uur is het schoon en droog. 

En dan het zoeken naar onze roestplek. We zouden gratis kunnen slapen in de volgende tempel maar we gaan al als een speer en ik leek vandaag wel wat te voelen in mijn scheenbeen. Tendinitis? Dus niet haasten en we hebben tijd genoeg.

Een kilometer of twee voor de tempel is een rusthut. Die vonden we en leek ons geschikt om in te slapen ook al was er geen toilet. We zaten er misschien vijf minuten toen de postbode kwam aanscheuren op zijn brommertje en het oprijpad naast de hut omhoog ging. "Als ie terug komt vraag ik hem of er ook nog iets anders is" riep Rick terwijl hij achter de man aanliep. Blijkt er bij het constructiebedrijf dat daar gevestigd is, een prachtig gebouwtje staat met drie kamers voor henro. En daar zitten we nu.

We slapen gescheiden, dat wel maar er is een douche, toilet, frisdrankautomaat en wij brachten zelf onze niet te missen yogurt en bananen mee.

Met groeten Ton

De wensen die wij uitspraken

Tempel 28 Dainichiji

Geluk en gezondheid voor de kinderen

En voor een geslaagde operatie van vriend Ton 

Tempel 29 Kokubunji

Dat het goed komt met de kleinkinderen