Ik ben de afgelopen week bezig geweest om de verzekeringen niet alleen op orde te brengen maar ook onder te brengen bij een ander bedrijf dan de ABN.
Het werd een bezige dag want Rick kreeg een nieuwe kroon, er kwamen 's morgens mensen het huis bezichtigen die het eventueel volgend jaar willen huren, de auto werd nageken door een buurman en 's middags een onderhandelingsgesprek met de nieuwe huurders en nog een afsluitend gesprek bij de nieuwe verzekeraar.
Om half zes zaten we volledig tevreden in de auto terug naar Texel. Dankbaar dat we meer hadden gedaan dan we voor mogelijk hadden gehouden.
Zeker dat met de nieuwe huurders was een bliksem actie. Eergisteren kregen we via een vriendin de namen van deze mensen. Meteen contact opgenomen, gisterochtend wezen kijken, direct een toezegging dat ze het wilde huren en 's middags in principe overeengekomen.
Maar hebben jullie God wel dank gezegd, vroeg een buurvrouw.
Nee, maar wel het universum en ook vandaag zijn we dankbaar.
Want wat zijn we toch bevoorrecht.
Uh, zal ik de vleugel toch maar wegdoen, zei Rick gisteravond. De nieuwe huurders willen eigenlijk ook liever nog wat van hun eigen spullen meenemen en naar Spanje verhuizen is geen optie.
Ik weet hoe gevoelig de vleugel ligt dus vroeg ik of hij dat echt wel wilde en dat het niet gaat of de huurders een vleugel willen want zij weten dat ze het huis gemeubileerd huren.
Na een kort moment kwam het antwoord dat het instrument vanuit een vrije gedachte verkocht kan worden.
En dit is um: een Förster uit 1904. Gereviseerd begin 1990. Mooie klank en lichte aanslag.
Dat eerste beaam ik, van het tweede kan ik niets zeggen.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten