Na ruim twintig jaar lijk het of ik het begin te snappen. De vraagstelling klopt niet.
Als ik aan Rick de vraag stel: zou jij naar het strand willen, krijg ik als antwoord meestal, nou uh van mij hoeft het niet. Maar als jij wil....
En dan heb ik er al geen zin meer in en is mijn stemming voor een half uur wat uit balans.
Stel die vragen dan ook anders, zegt ie regelmatig als ik weer mopper, zeg wat jij wilt, niet wat ik wil.
En ja.
Vrienden gaan morgen naar huis maar willen eignlijk nog niet, dus leek het mij leuk om ze nog een dag van ons appartement gebruik te laten maken.
Uh, ik wil de vrienden morgen de sleutel geven zodat ze nog een dag hier kunnen blijven.
Is goed hoor.
Waarna ik doorga met de krant.
Vervolgens merk ik dat er naar me wordt gekeken.
Wat is er?
Ik moet een beetje om je lachen. Volgens mij heb je nagedacht hoe je deze vraag zou stellen?
Ja en het werkt. Eerst wilde ik vragen of je het goed vond maar bedacht een stellige vraag met wat ik wil.
Kijk en dan zijn we beiden helemaal blij.
Gisteravond aten we sateh bij de boot. We zorgen dan dat we net na het vertrek van de boot in de snackbar zijn. Het is er dan helemaal leeg om in een half uur weer vol te stromen.
Morgenavond is de zomerbijeenkomst van de Vrijwillige Palliatieve Thuis Zorg. Iedereen maakt iets lekkers en mijn keuze is gevallen op een shoarmataart.
De taart heb ik net gemaakt zodat we nog tijd hebben voor een laatste ijsje met de vrienden.
In de snackbar werkt een aardige vrouw waar we altijd een praatje mee hebben. Gisteravond was ze er echter niet en dat merkten we aan het nagerecht. Onze vriendin vult het bekertje altijd met een dikke kop er op. De dienstdoende medewerker kwam gister niet verder dan het randje.
Hoop dat ze er vanavond weer is.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten