Kwart voor acht komen we de poort installeren, mailde Carlos keurig.
Dus was ik al om zeven uur op.
Rondje door de tuin
Zie ik een bloemetje in de Mirthestruik. Ééntje maar he, en wat zit er op? Rupsje Nooitgenoeg.
Knabbelt op zijn totale gemak meeldraadjes op.
Was niet onder de indruk van een fototoestel dat wel een keer of tien bijna op zijn snuit geduwd werd.
Wel duidelijk is dat de Metrosideros familie is van de Mirthe. (Wikipedia)
Goed: de poort werd keurig afgeleverd en geplaatst
In een uurtje gepiept. En om wat drama toe te voegen: alsof alle zeegaten gesloten zijn en we veilig achter de dijken zitten. Het is schijnzekerheid want inbrekers malen niet om een hekkie meer of minder.
En omdat het nog steeds vroeg was dronk ik een kopje koffie in de schaduw op het terras want daar is het nu echt het lekkerst.
Voor de laatse keer heb ik ons oprijpad schoongespoten. Vanaf nu is het openbare weg.
Deed het natuurlijk eigenlijk voor de plantenbak.
En Rupsje Nooitgenoeg had uiteindelijk wel genoeg want er zijn nog twee meeldraden overgebleven.
Morgen naar Texel waar, volgens de berichten, het weer gaat verbeteren.
Met groeten Ton