Als je vraagt op welke dag ik ben getrouwd moet ik altijd even een ezelsbruggetje gebruiken om aan de goede datum te komen. We zijn in juli getrouwd, dat is de zevende maand, een dag eerder is de dag. Dus 6-7-1999. Het jaar kan ik gewoon onthouden.
De dag dat Egbert doodging weet ik wel uit mijn hoofd. Wat meehelpt is dat het de nationale dag van Frankrijk is.
Goderick Egbert van de Mansveldhoeve, ook wel Smurf genoemd.
Vorige week sprak ik iemand wier hondje een half jaar geleden is doodgegaan.
Nou, ik neem nooit meer een hond want ik wil dat verdriet nooit meer meemaken, zei ze.
Tja, ik was ook niet blij toen de hond met de zachtste oren ter wereld doodging. Of zoals Rick het zegt: we huilden snot en kwijl. Maar het verdriet staat niet in verhouding tot het plezier en liefde die we van Egbert hebben gehad.
Kahlil Gibran zegt het zo.
Wanneer je blij bent, schouw dan diep in je hart, en je zult zien dat enkel wat je smart gegeven heeft, ook vreugde brengt. Wanneer je verdrietig bent, blik dan opnieuw in je hart en je zult zien dat je weent om wat je vreugde schonk.
Vandaag op FB dit plaatje van Winnie.
Het is dat we op het ogenblik nog wat onrustig zijn in de plannen die we hebben maar beiden zijn van mening dat we op termijn echt weer een andere hond willen. Een langharige teckel die Lodewijk heet is waar we aan denken.
Maar een zwerfhond die in Spanje op ons pad komt en luistert naar de naam Lola behoort ook tot de mogelijkheden.
Met groeten Ton