Op de fiets naar Alkmaar waar we op de Oudegracht een verplichte stop moesten maken omdat Rick telefonisch radio reclame mocht maken voor het Zinco concert van vandaag.
We bezchten de Hortus die is gemaakt op het voormalige terrein van VSM.
Leuk, interresant en lekker, dat laatste gold de appeltaart.
Al jaren doe ik niets meer met de Latijnse planten- en bomennamen die ik ooit heb geleerd. Als je me in het wilde weg zou vragen om een boom te benoemen zou ik het niet meer weten.
Maar gisteren wandelend door de tuin gingen er allemaal deurtjes open in het brein. Deurtjes waarvan ik dacht dat ze wel dicht zouden blijven.
Niets daarvan: als een lawine kwamen ze terug. Zelfs die van de weinig aangeplante Pseudotsuga heterohylla kwam zonder enige vorm van aarzeling over de lippen.
En dan de IJsvogels die in het gebied zitten.
De jongere buren kregen een lange rondwandeling, de wat oudere een verkorte maar die groep had wel een IJsvogel gezien.
Ja , zei ik, wat zijn ze mooi hè en ik heb er een foto van gemaakt. Iedereen wilde die zien.
Is het geen prachtige foto van een afbeelding. Je ziet de krassen op bord door de vogel heen lopen.
Deel twee van het programma was een rondleiding door de kaarsenmakerij en tuinen van de Abdij in Egmond.
Nu ben ik daar opgegroeid, niet in de abdij maar in Egmond, toch viel tijdens het inleidende praatje wel een heel oud kwartje.
Wij woonden vroeger vlakbij de Zanddijk. Die is ooit aangelegd door de broeders van de Abdij zo rond 1000 na Christus om overstromingen tegen te gaan.
In het boek Derper, Hoever, Binder, dat we van mijn vader moesten lezen, stond dat duidelijk beschreven. Ook stond daarin dat de boeren de dijk steeds opnieuw probeerden door te steken.
Dat begreep ik niet als kind. Waarom zou je dat nou doen? Je wilt toch geen overstroming.
Nu is dat natuurlijk niet iets waar ik mijn hele leven over ben blijven tobben.
Maar gisteren viel dan toch het kwartje.
Als je water tegenhoudt betekent dat er aan die kant een hogerwaterpijl onstaat dan als er geen dijk zou zijn en het water ongehinderd kan doorstromen. Maar daar hadden de broeders dan weer geen zin in want die wilden hun schaapjes op het droge houden.
Tijdens een overstroming wilden de boeren aan de natte kant toch weer de dijk doorsteken, terwijl de broeders dat probeerden te verhinderen. Maar het volk liet zich niet tegehouden door een paar in jurken gestoken mannen. Vervolgens bedachten de broeders een slim plan: ze haalde de relikwieën van Adalbert uit de kerk en brachten die in processie naar de dijk, daar hadden de boeren een heilig ontzag voor en dropen ze af.
Nadat we een echte ambachtelijke Abdijkaars van een gekleurd laagje hadden voorzien en een Abdijbiertje hadden gedronken konden we zonder problemen naar Heiloo fietsen en aan de BBQ aanschuiven.
We wonen in het mooiste straatje van het dorp en hebben bijzonder leuke buren waarmee we een meer dan gezellige dag hebben gehad.
Met groeten Ton