Als we het echtpaar tegenkomen worden zowel Rick als ik door vader gegroet. Moeder groet alleen Rick. Ook als ik moeder alleen tegenkom doet ze alsof ik er niet ben.
Het irriteert mij al een jaar of drie vier en mijn gedachten over haar werden in die tijd, eufemistisch gezegd, niet zo flatteus. Eigenlijk vind ik van alles van haar. Ze is arrogant, onaardig, asociaal, lomp, te dik en ze draagt ook nog eens lelijke grijzemuis kleren.
Vanmorgen lopen Rick en ik de Dollyroute en als we ons straatje in komen, komt moeder net haar huis uitlopen. Ze groet Rick en negeert mij.
Kom dacht ik: nu is ze van mij.
Buurvrouw, roep ik haar na terwijl ze wegloopt, waarop ze stopt en me aankijkt
Uw man en ik groeten elkaar altijd en als ik u tegenkom groeten we niet. Ik zou ook u graag groeten.
Ja, ik vond het altijd al zo raar dat u alleen mijn man groette.
Ineens wordt ze een aardige vrouw en hebben we even een kort gesprekje.
Ik was het een tijdlang kwijt maar door de cursus die ik momenteel volg bij Landmark is het weer helemaal terug: ik en alleen ik ben verantwoordelijk voor mijn eigen leven.
Kijk, zo werkt het. Als je je bewust bent van wat je doet en niet tevreden bent met het resultaat van wat je doet, neem je, je verantwoordelijkheid en onderneemt actie.
Met groeten Ton