Ze doen mij sterk denken aan kappen van traditionele klederdrachten en misschien zit ik er helemaal naast maar ik zie hier toch echt een Zeeuws meisje die, wellicht een beetje streng, de blikken vangt.
Ik moest me er trouwens wel een beetje toe zetten om bij de snorrende haard vandaan te gaan want mistig weer is niet mijn favoriete weerstype. Het nodigt eerder uit tot lekker thuis zitten met een kopje koffie, wat zingen bij de vleugel of gewoon wat in de tuin te staren.
Toch maakt een beetje nevel zoals vandaag het allemaal een beetje zachter. Dromerig zelfs.
Knotwilgen vind ik samen met Elzen wel de mooiste bomen die we in Nederland hebben.
Net als de combinatie lisdodde, water en riet. Mooier wordt het niet.
Inmiddels op Texel aangekomen is het mistig en klinkt het klagelijke geluid van de brulboei.
Met groeten Ton