Zeker nu het weer in Nederlnad weer terug is in zijn normale staat van zijn: herfstachtig.
Dit kwam gistermiddag nog even voorbij. Ik kwam dan ook nat aan op het station dat slechts drie minuten lopen van ons huis is.
Rick en ik hebben een verschillende ideeen over de manier van inchecken. Rick wil als eerste in de rij staan om zo snel mogelijk in het vleigtuig te zijn.
Waarom? Is dan mijn vraag. Je zit helemaal niet voor je plezier een half uur extra in stoel waar nauwelijks beenruimte is. Laten we als laatste instappen. We komen allemaal tegelijk aan.
Na twintig jaar veelvuldig vliegen hebben we hier geen gedoe meer over en gaat Rick direct in de rij staan. Is hij aan de beurt haak is snel aan.
Gisteren met zus. Zelfde vader, zelfde moeder. Dus zitten we te wachten tot bijna idereen is ingechecked.
Ja hoor het is zover. We staan op en lopen naar de balie toe.
Bent u Van der Molen?
Ja.
Nou u bent wel laat. We wilde u gaan oproepen.
Maar al die anderen die hier nog zitten dan?
Die zijn voor de volgende vlucht.
Na twee minuten in the plane vertrokken we. Met een uur vertraging, dat dan weer wel, maar dat was vanwege de late aankomst van het toestel.
En dan vandaag. Glorieus weer. Een zachte bries, blauwe lucht, een heerlijk zonnetje. Eigenlijk precies goed.
Wel staan de potten verf klaar om de pergola's en de rejas te schilderen. Maar we stonden vooral in het teken van: o wat is het hier toch heerlijk.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten