Nadat ik vanmorgen eerst van alle Los Zuecos websites tekst en foto's had aangepast was het tijd voor een buitenactiviteit. Tuinbonen plukken.
Het eerste jaar dat ik de groentetuin had ingericht had ik ook tuinboontjes geplant. Dat werd niets. Ze groeiden uit tot slungelige slappe planten omdat ze op een te donkere plaats stonden.
Dit jaar heb ik, in april, vlak voor ons vertrek naar Spanje opnieuw tuinbonen geplant. Dit is één van de weinige bonen die wat vorst kunnen verdragen. Hiermee zou ik in ieder geval een oogst hebben na thuiskomst. En ja, de planten hebben een berg peulen gemaakt en zien er zeer gezond uit.
Maar hoeveel pluk je voor een maaltje? In mijn gedachten was het vroeger bij mijn ouders altijd een waanzinnige hoeveelheid. Nu was ons gezin ook negen personen groot.
Door mijn vader werden wasmanden vol met peulen geplukt en de keuken ingebracht waar mijn moeder met hulp van ons ze dan zaten te doppen. Het duurde dan eindeloos en je had bergen afval en een klein beetje tuinbonen. Als ik nu terugkijk denk ik dat mijn moeder tijdens zo'n campagne ook wel een deel invroor.
Ik ging vanmorgen met een speciekuip de tuin in en plukte een flinke laag om daarna de erwten uit hun schil te halen.
Hoeveel heb je al, vroeg Rick na een paar minuten.
Een bodempje.
Dat is niet voldoende hé.
Nee, maar ik ben ook nog niet klaar.
De opbrengst was uiteindelijk veel beter dan ik had verwacht zodat ook buurman een ruime portie kon krijgen.
Vertel je ook nog nog hoe we ze hebben gegeten, kreeg ik als vraag van Rick.
Op Spaanse wijze met chorizo.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten