Van Requejo naar Vilavella 34 kilometer
Hoe moeizaam kan een dag zijn van twee passen?
Om 6.30 op pad na een zeer rustige nacht. Vanuit het hotel een paar honderd meter teruglopen om de route op te pakken. Gele pijl geeft het begin aan maar daarna niets meer te zien. Boekje gaf aan dat we een betonpad naar links moesten nemen. Dus wat doen we dan als volgzame wandelaars? Komen we uit bij het openbare zwembad dat is gemaakt in de beek. Daar zei het boekje dan weer niets over dus begonnen we onraad te voelen. Terug naar het dorp en gevraagd aan een man die zijn hond uitliet.
Er zijn maar weinig pijlen maar jullie moeten het pad rechts aanhouden. Dat klopte en na, in totaal een uur wandelen stond er een groot bord: camino de Santiago afgesloten vanwege de aanleg van de hoge snelheidslijn. We werden keurig naar rechts geleid en stonden na tweehonderd meter op de weg. Driehonderd meter van ons hotel vandaan.
Dat betekende ook dat we de acht km naar de pas van Padornelo via de weg moesten doen. Dat was te veel voor mijn humeur want juist deze weg deden we de vorige keer langs de weg en wilden we deze keer via de route doen omdat ie zo mooi is. Ik bleef alle acht km ontzettend sacherijnig. De mood werd pas beter nadat we de laatste km voor de pas toch nog via het pad mochten gaan en dat was werkelijk prachtig.
Na de pas waren er ook geen pijlen meer en liepen we over een pad langs de snelweg. Op zich een mooi pad maar waar leid het toe? Gelukkig kwam er een fietser die kon vertellen dat we wel in de goede richting gingen maar dat we het dorp met de bar zouden missen.
Toen kreeg Rick wat last van grommerigheid want die wilde graag het stuk met de originele route zien. Daarin zitten Romaanse bruggen en originele bestrating en dat maakt het wel bijzonder.
Gelukkig kwamen we keurig voor dat mooie stuk weer op de route maar........ juist dat stuk was verboden in te gaan vanwege de werkzaamheden voor de trein.
Wat zonde. De hele etappe van vandaag en in het bijzonder het dal tussen de twee passen is een van de mooiste van de hele route en word totaal op de schop genomen. Overal graafwerkzaamheden, kale wanden en werkelijk ontzettend grote bergen met wit puin uit de tunnels en overal nieuw aangelegde werkwegen.
In het dal werden we langs de openbare weg geleid. Op zich niets mis mee want het is een prachtig pittoresk landschap. Maar ook hier zat een addertje. We moesten zes km extra lopen omdat we niet door de beek mochten gaan.
Ook kwam de ronde van Castilië en Leon weer langs en moesten we de weg af vanwege de hele poppenkast aan auto's. De fietsers op zich waren in vijf tellen voorbij maar het bleef nog lang onrustig.
Op 23 km hadden we dan eindelijk een heerlijke stop met koffie en een broodje en konden we via de route de tweede pas beklimmen: de pas van Canda. Een prachtige tocht via oude padden die diep uitgesleten zijn door eeuwenlang gebruik. Het water dat overal ruist en gorgelt gebruikt de holleweg op veel plaatsen als rivier bedding.
We hebben vanaf dat kuiltje in de bergen aan de horizon gelopen.
Na drie uur klimmen stonden we op volgende pas en dat is ook meteen de grens met Galicië. We hebben daarmee 1000 km gedaan en hebben nog maar 200 te gaan tot Santiago. Hier kijk je Galicië in en als je goed kijkt zie je ook hier witte plekken waar gegraven wordt voor de hogesnelheidslijn.
Vorige keer wandelden we ongeveer twee weken eerder en toen zag ik allemaal narcisjes en primula's. Nu waren die uitgebloeid en zag ik speenkruid en op de natste plaatsen dotterbloemen.
Vanmorgen gaf ik je humeur een vijf, zei Rick, maar vanmiddag haalde je het gemiddelde op naar een zeven.Tja, zelfs ik kan niet humeurig blijven met zoveel schoonheid.
En denk nu niet dat ik het niet naar mijn zin heb het was slechts een dipje in een prachtige reis.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten