Pluizen

Van Castronuño naar Toro 23 kilometer

Wat moet je dankbaar zijn voor de nagenoeg gratis overnachtingsplaatsen langs de camino. Ook de herberg van gisteravond was brandnieuw, ruim en schoon.
Sommige matrassen van de stapelbedden zaten nog in het plastic. De herberg is dan ook op 20 maart 2014 geopend. Allemaal bekostigd door een dorpje met 1200 inwoners.

Om kwart over zeven moest ik echt stoppen om deze klaprozen, tussen graan natuurlijk, te fotograferen.

Vanmorgen eerst nog het laatste stuk door velden gelopen. Bijzonder was het schuine gordijn van water in de ochtendzon.


Zo rond een uur of tien wandelden we het stroomdal van de Duero in. Dat was de eerste uren prachtig. Vrij hoge heuvels en diepe dalen, uitgesleten richting de rivier maakte het wel zwaar qua inspanning.

We hebben zelfs een stukje langs het water gelopen maar dat bleek niet de bedoeling. Gelukkig was dat maar een ommetje van een km en leverde een paar mooie foto's op. 

Aan het water staan hoofdzakelijk populieren en die zijn aan het pluizen op het moment. Het leek wel sneeuw. Ook was er behoorlijk wat bosbouw, vooral peppels die zich natuurlijk hebben uitgezaaid langs de rivier.

Het voordeel van veel bomen zijn veel vogels en wat is dat toch heerlijk. Nog steeds vroeg, geen hond op straat, nou ja wel een zwerfhond die we een stuk brood hebben gegeven, geen lawaai van auto's of machines alleen het gekraak van het grind onder onze voeten en het gezang van de vogels.

Wat later op de route moesten we meer door velden en herkenden we de rivier in de verte als een groen bomenlint.

Toro is een leuke oude stad met tien  duizend inwoners, heeft geen herberg, maar wel een zeer slecht onderhouden Romaanse brug en veel toerisme. Het ligt net als Toledo op een heuvel in een bocht van de Duero. Dat geeft de bewoners een prachtig uitzicht over het dal maar voor de pelgrim wel een hete klim om de stad in te komen. Vanuit strategisch oogpunt goed bekeken, zeker in onrustige oude tijden.

Het is levendig met veel terrasjes en naast ons zitten nu een paar mannen lekker een beetje Flamencoachtig te zingen.

Al jaren hoop ik dat in Los Zuecos zwaluwen gaan nestelen en dat verlangen is er niet minder op geworden. Want zittend op een plein met overscherende zwaluwen en klepperende ooievaars (zie kerk) op de torens word ik helemaal vrolijk. Biertje d'r bij helpt ook hoor en vermoeide voeten die tot rust komen ook.

Over voeten gesproken. Na het wandelen heb ik ontzettend last van restless legs. Ik kan ze dan niet stil houden en gloeien als een gek. Als er nu zo'n heerlijke ijskoude vloer is zoals in de herberg van vannacht zet ik ze, terwijl ik in bed lig, op de grond om af te koelen. Na een kwartiertje is het weg en val ik in slaap.

Voor de rest ben ik heel blij met mijn nieuwe schoenen want heb op wat geneeswerk onder een teen na, geen klachten meer.

Met groeten Ton