Eigenlijk wilden we twee jaar geleden al naar Santiago wandelen maar kozen toen toch voor een nieuwe opdracht voor Rick.
Die wandeling zit dus al minimaal twee jaar in gedachte en nadat duidelijk werd dat we in April zouden gaan beginnen zijn we er bijna dagelijks mee bezig geweest. Eerst de voorbereidingen met Nootzaak voor een concert voor Santiago pelgrims. Daarna het in orde maken van de uitrusting en het vinden van een bedrijf dat ons huis gaat verhuren. In en aan het huis nog van alles in gereedheid gebracht.(was voor een deel natuurlijk achterstallig onderhoud) Maar alles is geregeld. Na Rick's verjaardag gisteren waar we ook afscheid namen van familie en vrienden zou ik het liefs alles uit mijn handen laten vallen en gaan.
Ik ben dan ook een beetje gestrest en schrok vannacht om drie uur wakker uit een droom waarin ik tijdens het wandelen ingewikkeld was verdwaald. Ik bleef een paar uur wakker en ineens was mijn moedertje in mijn gedachten. Raar, om van iedereen afscheid te nemen maar niet van haar. Het is geloof ik de eerste keer dat ik zo aan haar dacht.
Vandaag heb ik Egbert naar vrienden gebracht zodat ik het huis drie dagen lang 'hond vrij' kan maken. Het wordt een grote ouderwetse voorjaarsschoonmaak zodat de gasten in een blinkend huis komen.
Ondertussen ben ik gewoon aan het onthechten en voel me eenzaam. Eerst de kippen weg. Niet dat je daar nu zo'n intiem relatie mee hebt maar ze hebben wel een eigen karakter, ze zijn afhankelijk van me en het is stil in de tuin. En dan vandaag de hond. Alleen al de mand eruit laat de serre groot en leeg lijken. En dan het huis in handen van anderen achterlaten.
Kortom: goede gevoelens die bij zo'n onderneming horen en die er toe leiden dat ik vrij kan genieten van wat de tocht brengen zal.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten