Waar het hart vol van is....

Toen mijn ouders 40 jaar getrouwd waren ging ik daags na het feest voor drie weken naar Griekenland. Tijdens de vakantie kon ik met niemand herinneringen ophalen. Toen ik drie weken later thuiskwam en het er eens lekker over wilde gaan hebben was iedereen er over uit gepraat.

Nooit meer doen zoiets.

Een van de voordelen van samenwonen met iemand waarmee je dezelfde dingen doet is dat je je ervaringen kunt delen.

Vanmiddag hebben we met Nootzaak onze muzikale pelgrimsreis gezongen voor 140 pelgrims. Ik had koude handen en als ik die heb, ben ik echt nerveus. Niet vanwege het zingen. De liederen zijn goed geoefend. Het zat hem in de stukken verbindende tekst. Daarin hadden Rick en ik allerlei ervaringen en inzichten in verwerkt. Dat maakte het tot een persoonlijk verhaal.

Maar echt tekstschrijvers zijn we nu ook weer niet. Best spannend dus en.... de pelgrim is wel wat gewend met verhalen over wandel ervaringen. Maar vanaf het eerste gedicht tot en met het laatste lied bleef  het publiek geboeid. Er werd gelachen, tranen weggeveegd, instemmend geknikt en een nurkse meneer die er bij zat van: ik ga het sowieso niet leuk vinden, zagen we geheel ontdooien.

Thuis op de bank.

Volgens mij ben jij helemaal tevreden, zei Rick tegen me. 

Klopt, antwoordde ik.

Ik zie het aan je hele snuitje.

Vervolgens vertellen we elkaar de complimenten die we hebben gekregen en waar we een foutje maakten tijdens het zingen. Maar ook het plezier waarmee we als groep hebben gezongen

Soms is het even stil en zitten we te lezen om ineens weer met iets te komen dat ons te binnen schiet. 

Dit doen we inmiddels al een uur of drie.

Met groeten Ton