Gisteravond naar de inleidende lezing geweest over kunst en cultuur van de Camino Frances. Deze route van 850 kilometer lang loopt van St. Jean Pie de Port naar Santiago de Compostela.
Wat nu volgt is een verslag van een echte cultuurbarbaar omdat zelfs ik vond het toch tijd om wat meer kennis te vergaren. Zeker nu ik met Rick voor de derde keer naar Santiago ga wandelen. Weliswaar niet via de Camino Frances maar de Camino de Levante.
Eigenlijk heb ik één woord onthouden en dat is waarom. Waarom Jacobus de meerdere? Waarom santiago de Compostela? Waarom Spanje?
Jezus had twaalf apostelen maar sommigen daarvan waren duidelijk meer zijn vriend dan anderen. Na Petrus en Johannes was dat Jacobus. Na de dood van Jesus gingen de apostelen het geloof verkondigen en raakte Petrus in Rome beland, Johannes ging de richting op van Byzantium. Tja en wat moest Jacobus doen? Spanje dan maar want de romeinse wegen lagen daar nog lekker open en er waren moren om van hun geloof te brengen. Na veel gezever werd Jacobus onthoofd in Palestina en werd, met een inmiddels aangeplakt hoofd in een boot gezet die op onverklaarbare wijze in Padron aan land kwam. Dan hoor je zeshonderd jaar niets meer van hem en wordt zijn graf ineens ontdekt in Compostela.
Die ontdekking komt niet echt uit de lucht vallen. Het noorden van Spanje was een soort niemandsland tussen het Christelijke noorden en het het Moorse Zuiden. Natuurlijk waren er regelmatig schermutselingen en werd er door de Christenen met hulp van monniken uit Frankrijk 'hemelse' hulp gecreëerd. Dus hadden ze een heilige nodig en....laten ze nu ineens Jacobus' graf ontdekken. Er kwam een bisschop uit Frankrijk kijken en ja hoor die bevestigde dat het echt Jacobus was. (Was zeker een DNAdeskundige)
En op dat soort zaken kwamen veel pelgrims af. Dat trok weer bevolking aan en daardoor groeide de economie. Nou ja. Christenen werden daardoor steeds krachtiger en kon uiteindelijk de reconquista beginnen.
Kortom een leuke avond.
Maar waarom zou ik nou eigenlijk dertienhonderd kilometer lopen voor een deceptie, vroeg ik aan een medecursist.
Om een doel te hebben, kreeg ik als antwoord. Want je hebt een doel nodig om een weg te gaan en om de weg gaat het.
Met groeten Ton
Tsja Ton, je motivatie om de tocht te maken zal nu mogelijk anders liggen dan het geloof in een religie.
BeantwoordenVerwijderenHoi Aart,
BeantwoordenVerwijderenIk ben al jaren geen gelovige meer. De eerste twee keer dat ik naar santiago wandelde heb ik dat dan ook niet met een religieuze intentie gedaan. Wat er tijdens de wandelingen wel gebeurde is dat je in aanraking komt met de goedheid van de mens maar volgens mij is dat meer humanisme. Ook mooi vond ik de idee dat je iets doet wat al eeuwen lang gedaan werd/wordt en de sommige daarbijhorende rituelen indrukwekkend zijn. Ik heb mijn blog geschreven met een beetje sarcasme geschreven om duidelijk te maken dat religie nogal menselijk is en weinig met God heeft te maken. Ik denk wel dat ik de volgende camino met een meer open blik zal lopen.
Met groeten Ton