Sparta

Heerlijk. In de tuin valt niets- nou, bijna niets- te doen dus alle tijd om te mijmeren.

Jaren geleden las ik het boek Mijn Spartaanse vader van Irini Spanidoe. De titel kwam in mijn gedachte vanwege de aangeschafte broodrooster.
Leef ik Spartaans met twee huizen, waarvan één in Spanje dat we elke zes weken bezoeken? Volgens mij niet. Of toch wel?

Ligbedjes op het strand worden door mij niet gehuurd, het zand ligt toch ook lekker. Een afwasmachine vind ik onzin want met de hand is het in vijf minuten gedaan. Tijdens de bouw van Los Zuecos was ik het die een zwembad totaal overbodig vond, de blauwe Middelandsezee is tenslotte valkbij. Badhanddoeken kunnen mij niet klein genoeg zijn en mijn strandlakens hebben het formaat van een postzegel. Dit is slechts een kleine greep uit mijn lijst van 'Iets minder kan ook wel'.

De klacht van een gast over het ontbreken van een broodrooster vind ik dan ook 'raar'. Er zit een geweldige oven in de keuken en ik maak daar de heerlijkste broodje in met kaas en chorizo. Waarom dan nog een broodrooster?

Maar sinds we een zwembad hebben ben ik degene die er in ligt. Ligbedjes hoeven niet gehuurd te worden want ik lig nu op die van onszelf. De badhanddoeken zijn in Zuecos twee keer zo groot als thuis, waar ik helemaal van geniet. Er wordt geen kopje door mij handmatig afgewassen. 

En wie wil er elke dag geroosterd brood eten?


Met groeten Ton