Ze fietste snel voorbij maar en zei tegelijkertijd "Ik heb misschien een rare vraag maar ik moet naar Arnhem en heb nog vijf euro nodig. Ik woon hier om de hoek- ze noemde een adres dat inderdaad geen tweehonderd meter weg is- ik kom het maandag terugbrengen".
Tja, wat doe je dan als zuinigerd? Ik kende het meisje niet, zelfs niet van gezicht.
Niks geven was mijn eerste gedachte. Dit is gewoon bedelen. Ja, en maandag terug krijgen doeiiii.
So what, geef dat kind vijf euro en klaar. Daar eten wij geen hap minder van en als zij haar belofte breekt is dat haar probleem.
Ik liep naar binnen, pakte het geld, gaf het haar en weg was ze.
En ik? Denk ik nu dat het geld voorgoed weg is of denk ik haar eerlijk zodat ze het komt terugbrengen. Eigenlijk maakt het me helemaal niet uit. Ik heb er de hele dag al plezier van.
Met groeten Ton
P.s. Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten