En het leven gaat gewoon door.
Deze spreuk staat op een monument op de dijk. En ik vind hem al jaren prachtig maar nu mijn moeder op sterven ligt krijgt ie nog meer diepgang.
Zondag ging de training voor de Nijmeegse dus over de Westfriesche omringdijk van Enkhuizen naar Hoorn. Een afstand van 25 kilometer en met de heersende temperatuur een makkie. Blijkbaar heeft een koud voorjaar ook voordelen.
De dijk is de afgelopen jaar behoorlijk versterkt. Soms door aan de landzijde extra zand te gooien soms door verharding aan te brengen en soms door voor de dijk rotsblokken te storten. Vanwege de werkzaamheden waren grote stukken van de dijk verboden voor verkeer en dat was voor Egbert heerlijk want die kon dan lekker loslopen. Nu is het werk op een klein stukje na klaar en daarom moest hij het grootste deel aan de lijn blijven.
Vandaag werd de vloerbedekking op de zolder gelegd.
Ik had van tevoren wat bedenkingen over het krappe trapgat, de leidingen die nogal dicht over de grond lopen, het schuine dak dat ervoor zorgt dat er weinig ruimte aan de randen is en dat niets haaks is.
Maar het was een fluitje van een cent voor de mannen. De klus was met een uurtje geklaard en het ligt er keurig in.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten