Toen ik er op mijn negende achter kwam dat de Sint niet bestond was ik ontzettend boos op mijn ouders. "dus jullie hebben altijd tegen mij gelogen?"
Het is nooit meer echt goed geworden tussen de sint en mij.
Rick en ik doen dan ook nauwelijks iets aan de verjaardag van Nicolaas. Ik koop alleen fondant kikkers en muizen voor hem die ik dan wel op de meest achterlijke plaatsen verstop. Zo had ik er een in zijn hoofdkussen verstopt, onder de sloop. Hij heeft er de hele nacht op gelegen en niets gemerkt. Ja de volgende morgen toen er chocolade door het kussensloop zichtbaar was.
Heb je dan helemaal niets gevoeld? Vroeg ik nog.
Nee, ik ben in coma gevallen gisteravond.
Leuke inleiding misschien maar ik werd aan de sinterklaas herinnering herinnerd omdat ik de man sprak van een van mijn lagere school juffen.
Ik weet nog dat ik vroeger een keer met mijn klasgenoten bij u thuis ben geweest om u en uw vrouw een fruitmand te bezorgen. U had toen een ongeluk gehad met de motor.
Hij keek me een beetje smalend aan.
Maar dat was helemaal niet waar. We hadden geen ongeluk gehad.
Maar ik weet zeker dat ons dat is verteld, verweerde ik mezelf want ik begon al onraad te ruiken.
Ik weet nog goed dat jullie zijn geweest maar dat was omdat mijn vrouw een miskraam had gehad.
En hoe goed bedoelt deze leugentjes ook mogen zijn. Bij mij brengen ze verontwaardiging naar boven.
Men probeert kinderen te leren eerlijk te zijn maar de opvoeders maken er zelf een potje van. En ik vraag me werkelijk af of dat goed is.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten