Ik weet het van mezelf: ik ben arrogant.
Niet dat ik dat heel erg vind, het hoort bij me. Soms levert het me wat op en soms staat het in de weg.
Nadat ik vorig jaar bij Blair ging zingen vroeg de dirigent na een paar weken of ik even bij de piano wilde komen. Hij wilde kijken of ik me thuis voelde als tenor.
Tegelijkertijd polste hij of ik bij Nootzaak wilde komen zingen.
Van Nootzaak had ik nog nooit gehoord en zei direct dat ik dat wel een paar weken wilde proberen. Ik vond het meer dan leuk om in zo'n klein clubje te zingen waar het niveau ook nog eens bovengemiddeld is. Geen haar op mijn hoofd twijfelde eraan dat ik dat niet zou kunnen. Ik kan noten lezen, ben muzikaal en trouwens; het is toch gewoon een zangclubje? (In dit laatste zit mijn arrogantie)
18 December een goed concert gezongen in de remonstrantse kerk en ook het zingen tijdens de kerst diners in hotel Den Helder verliep goed.
Inmiddels zijn we een jaar verder en alweer een paar weken bezig met het kerstrepertoire en wat valt me op? Het lijken wel andere liederen die we zingen. Het klinkt ook anders. Nu ik opnieuw bezig ben met instuderen kom ik erachter dat ik vorig jaar op veel plekken iets anders heb gezonden dan dat er op papier staat. En ik daar toen niets van gemerkt.
Toen ik dit besprak met Olaf zei hij: daaraan kun je zien dat je veel hebt geleerd het afgelopen jaar.
En met de laatste zin heb ik het dan als arro moeilijk want ik wil alleen maar horen dat ik het al goed kón.
In ieder geval wordt het dit jaar nog mooier dan vorig jaar.
En dat is natuurlijk niet alleen mijn verdienste.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten