Als u dat zegt....

Mijn ego houdt wel van een beetje drama.

Mijn zus zou mijn moeder naar het verpleeghuis brengen. Mijn andere zus en ik zouden wachten tot beide dames waren vertrokken zodat mijn moeder niet onrustig zou worden van al het bezoek.

Een verdrietig moment als ik mijn moeder naar buiten zie komen. Ze heeft geen benul dat ze hier nooit meer zal terugkeren De tranen springen mijn andere zus en ik in de ogen als ik zeg "ze gaat als een lam naar de slachtbank."
Dat klinkt wel heel dramatisch, zeg ik als de keel het weer toelaat.
Een ontspannende lach is het gevolg.

We gaan de spullen bij elkaar pakken en vertrekken naar De Oudtburgh in Bergen om haar kamer daar in te richten.( nou ja, inrichten? Haar kleding, een tafel, 4 stoelen, wat foto's en schilderijen, wat dingetjes waar ze blijkbaar iets mee heeft, zoals een tangetje en een pincet)

Onderwijl wordt mijn moeder ondervraagd en onderzocht door de arts. Als hij zegt dat het beter is als ze hier een paar dagen blijft zegt ze "Als u dat zegt, dan is dat maar zo."

Omdat ze zo rustig is eten we gezamenlijk in het restaurant. Ze zit heerlijk te smikkelen maar we zien wel dat ze inmiddels erg moe is geworden.
Terug op haar kamer nemen we, met tussenpozen, afscheid van haar. Ze geeft aan dat ze naar bed wil maar niet weet hoe dat ook alweer moet.
De verzorging neemt het over als mijn zus als laatste naar huis gaat.

Met groeten Ton