Vanmorgen om negen uur op de fiets naar het strand en omdat ik niet in de drukte wil zitten is het altijd nog een kwartier lopen voordat ik mijn handdoek uitrol. Maar dan heb je ook wel wat.
De dame ken ik niet maar ik had geen zin om op te staan om haar uit beeld te krijgen.
Om twaalf uur werd het te heet onder onze voeten en zijn we naar huis gegaan.
Als we later op de fiets rijden ligt er naast de weg een stretcher. Direct is de morgenster in mij wakker en stop.
Joh, die is iemand verloren, probeerde Rick nog.
Nou ik denk niet dat je dit ongemerkt verliest.
Hij mist wat onderdelen, zei ik, nadat ik hem wat beter had bekennen
Laat het dan maar liggen, Ton.
Nee, misschien kan ik er nog iets van gebruiken of is het te herstellen. En ik wil sowieso niet dat dit hier blijft liggen. Als het niet te repareren is doe ik het frame wel naar de buurman. Die handelt in oud ijzer.
Dus ik met een wat onhandig ding achter op mijn racefiets naar huis.
5 Kilometer is dan lang. Dus lazerde ie d'r halverwege af. Maar ik geef niet snel op.
Later thuis nog een rustig gekeken.
Het ding is echt niet vaker dan een keer gebruikt en ik hoop dat het niet duur was. Want het is een wankele constructie. De stof schiet steeds los van het frame. Daarom denk ik dat de eigenaar het bewust heeft verloren. Maar omdat ik als een echte Malle Pietje blij ben met, nagenoeg alles wat gratis is, ga ik het herstellen.
De stof zit nu bevestigd met ijzeren pennen die loslaten zo gauw er een beetje gewicht op komt. Wat overigens wel bijzonder is want volgens het etiket is het bed geschikt tot 110 kilo. Ik ga de stof vastzetten met nylondraad en dat hoeft dan maar 75 kilo te dragen.
Als dit lukt heb ik er, met slechts wat werk, een heerlijk bedje aan.
Met groeten Ton
Veel van jouw berichten ontlokken me een grijns. Heerlijk Pietje!
BeantwoordenVerwijderen