Als je een appel eet zou je dankbaar kunnen zijn voor de zon die haar deed kleuren, de boer die de boom verzorgde en de verkoper die de appel aan je verkocht. Pas dan zou je echt kunnen genieten van haar smaak.
Ja, ja. Ik heb dat wel eens een keer geprobeerd maar het is geen gewoonte geworden.
Toen ik vorig jaar op de volkstuin van mijn nicht paste kwam bij mij voor het eerst iets van bewustwording van smaak in relatie tot werk naar boven.
Nu ik mijn eigen eerste groente en fruit ben gaan oogsten ben ik mij er heel erg van bewust. Het is namelijk niet vanzelfsprekend dat er voedsel is.
Als de natuur te koud, te nat, te droog, te zonnig of te winderig is, is er van oogsten niet veel te verwachten.
De slakken, rupsen, vogels en luizen zijn andere oorzaken van tegenvallende resultaten. En er gaat behoorlijk wat tijd en energie zitten in spitten, bemesten, schoffelen en zaaien.
Dit alles in ogenschouw nemend is het een wonder dat er uberhaubt iets te eten is.
Om het bewustzijn nog wat verder te verhogen heb ik de laatse aardbeien, de eerste peultjes en frambozen gerangschikt om ook de schoonheid te accentueren.
De buurvrouw kwam vanmiddag een potje aardbei/rabarbercompote brengen. En vanavond zaten we rustig etend te genieten van ons avond yoghurt/fruithapje bewust van alle aandacht die daar in zit.
De gedachte dat niets vanzelfsprekend is, is een hele juiste. Zelfvoorzienend zijn maakt dankbaar en is geweldig. Dat je dan ook zo'n fraaie foto maakt, vind ik helemaal top
BeantwoordenVerwijderenOm een kunstwerk te leveren moet je hard werken Ton. Maar het is gelukt
BeantwoordenVerwijderen