Vers omgewoelde aarde

Ik blijf een tobber.
Gisteren met het dat prachtige weer wilde ik eigenlijk in de tuin werken maar vond toch dat het daarvoor té mooi was. Allerlei andere werkzaamheden leken beter te passen bij dat weertype.(o.a. de laatste kranten lezen van mijn Spanje weekje) Vandaag, met zware bewolking had ik geen zin om in de tuin te werken want "dat is het lekkerst met een zonnetje". Nou ja.

Vanmorgen eerst maar wat 'uitgestelde' zaken gedaan ( o.a.draadloos internet geregeld voor, jawel, de Ipad) om alsog 's middags in de tuin aan de slag te gaan.
Zo gauw ik de spade in de grond stak was al het geroezemoes in het hoofd verstomd.

Als ik met plezier werk  heb ik eigenlijk een vast schema. Ik werk 10 minuten stevig door om daarna even te gaan zitten. Al rustend reflecteer ik dan de werkzaamheden en geniet ik van de belofte die de werkzaamheden in zich hebben. Ook ben ik gek van vers omgewoelde aarde en ben daar niet de enige in want een roodborstje en een merel kwamen steeds dichterbij om insecten en wormen op te pikken. Als ik aan het werk was bleven ze een beetje op afstand maar zo gauw ik ging zitten kwamen ze tot op 30 centimeter van mijn laarzen. Ze hielden me wel scherp in de gaten maar voedsel heeft een sterke aantrekkingskracht.
Dat zijn momenten van puur geluk en voordat ik er erg in had waren er zomaar 4 uren om.

Met groeten Ton